416: امام عليه السلام (در باره حلم و عقل) فرموده است:
(1) بردبارى پرده پوشاننده (عيب ها) است، و عقل شمشير برنده (نفس اماره) است، پس عيب هاى خوی ات را با بردبارى بپوشان، و هوا و خواهشت را با خرد بكش.
417: امام عليه السلام (در ترغيب دستگيرى مستمندان) فرموده است:
(1) خدا را بندگانى است كه آنان را به نعمت هايى تخصيص داده براى سود بندگان، پس آن نعمت ها را در دسترس آنها مى گذارد هنگامی كه (به مستحقين و زيردستان) ببخشند، و هرگاه آن نعمت ها را جلو گيرند (چيزى از آنها را به كسى ندهند) از آنان گرفته به ديگران انتقال مى دهد (كه در راه نيازمندان به كار برند).
418: امام عليه السلام (درباره تندرستى و دارایى) فرموده است:
(1) بنده را سزاوار نيست كه به دو چيز پشت گرم باشد: تندرستى و دارایى (زيرا) در بين اينكه او را تندرست مى بينى ناگهان بيمار گردد، و در بين اينكه او را دارا و توانگر مى بينى به ناگاه درويش و بى چيز شود.
419: امام عليه السلام (درباره گله از درخواست) فرموده است:
(1) هر كه از حاجت و درخواستى پيش مؤمنى گله نمايد به آن ماند كه گله آن را نزد خدا برده (زيرا مؤمن دوست خدا است) و هر كه از آن حاجت پيش كافرى گله نمايد به آن ماند كه از خدا گله نموده است (زيرا كافر دشمن خدا است).
420: امام عليه السلام در يكى از عيدها (كه عيد روزه بوده درباره عيد) فرموده است:
(1) امروز عيد كسى است كه خدا روزه اش را پذيرفته و نمازش را پاداش داده است (نه براى آنكه جامه نو پوشد و پيش خدا آبرو نداشته باشد)
(2) و هر روز كه خدا را در آن نافرمانى نكنند آن روز عيد (روز جشن و شادى) است.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)