الف) برخى طلبه‏ ها در مورد جواز لعن، تشكيك مى‏ كنند و از همين رو ذكر لعنت و نفرين در زيارت عاشورا را نمى‏ پسندند، ديدگاه شما چيست؟

ب) آيا مى ‏توان حقوق شرعى، كفّاره و نذورات را به اين تشكيك كنندگان اختصاص داد؟

چه رابطه‏ اى ميان سوره فجر و واقعه كربلا وجود دارد؟

منظور از ذبح و يا قربانى عظيم در اين آيه شريفه «وَفَدَيْنَاهُ بذِبْح عَظِيم» (1) چه مى ‏باشد؟

با توجه به اين مطلب كه تمامى ائمه اطهار عليهم السلام با وجود نقش‏ هاى مختلفى كه بر عهده داشته‏ اند يك هدف واحد را دنبال مى‏ نمودند، كدام نقش از اين ميان دشوارتر محسوب مى‏ شود؟ و اگر تمامى آنها يكسان هستند به چه دليلى به امام حسين عليه السلام كرامت‏ هايى (1) عطا شده كه به هيچ يك از فرزندانشان عطا نشده است؟

به چه دليل است كه حضرت عباس‏ عليه السلام از آشاميدن آب خوددارى نمودند در حالى كه اين كار مقدمه يك عمل واجب يعنى نجات جان خود و ديگران مى‏ باشد؟

با توجه به اينكه جهاد بر زنان واجب نمی ‏باشد و مسئوليتى در قبال جنگ ندارند به چه دليلى امام حسين‏ عليه السلام زنان را با خود به كربلا بردند؟

آيا بر (سر و صورت) زدن در مجالس عزاى معصومين شرعاً رُجحان و برترى دارد؟ دليل چيست؟

آيا برپايى عزادارى حسينى، سنت معصوم است كه ما ملزم باشيم آن را انجام دهيم يا صرفا تراوشات عاطفى و انفعالى و تحت تأثير مظلوميت عظيم امام حسين‏ عليه السلام است؟

آيا حذف سخنرانى و وعظ و اندرز از مجالس عزادرى، به خاطر سوگوارى بيشتر جائز است؟

آيا با پول خمس نداده مى توان مجلس سوگوارى برپا داشت؟

در ظهر عاشورا عزادارى امام حسين(عليه السلام) مقدم است يا نماز ظهر؟

در روايات متعدد آمده كه گريه بر سيد الشهداء (عليه السلام) باعث بخشش همه گناهان مى باشد اگر چه گناهان خيلى زياد باشد. بعضى تعجب مى كنند كه چه طور ممكن است كه چند قطره اشك باعث بخشوده شدن گناهان بزرگ باشد. اميدواريم كه توضيح بفرماييد.