اگر در دعاى خويش بگويم: يا على! و يا بگويم: بارخدايا به حق حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام) مرا شفا عنايت فرما; آيا اين دعا و سخن درست است؟

كدام يك از اين دو كار بزرگ عبادى و معنوى، از نظر ثواب و پاداش برتر است، انجام نماز نافله مغرب و عشاء يا پرداختن به تسبيح حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام)؟

1. آيا از ديدگاه شما درستى اين حديث قدسى ثابت است كه مى‏ فرمايد: «يـا أَحْمَدُ! لَوْلاكَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُكَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُكُما جَمِيْعاً»؛  اى احمد! اگر تو نبودى، جهان را نمى‏ آفريدم و اگر على نبود، تو را، و اگر فاطمه نبود، همه شما را پديد نمى آوردم؟

2. تفسير و توجيه درست اين روايت چگونه است؟ 

3. يكى از دانشمندان در مورد اين حديث چنين گفته است: در اين حديث، گويى علّت از نظر رتبه يا وجود يا هردو، بر معلول مقدّم است؛ پس، اعتبار جزء دوم از نصّ اگر صحيح باشد، باعث تقدّم پديده و همزمان و در يك لحظه باعث تأخر آن بر معلول خود مى ‏شود، و روشن است كه تقدم پديده بر وجود خود، به ‏طور قطع باطل است. افزون بر آن، اگر اين حديث به‏ طور كامل درست شمرده شود، موجب تسلسل نزولى مى‏ گردد، كه سخنى است باطل و نادرست؛ و اگر كسى در انديشه شكستن اين حلقه تسلسل در آيد، به يك «دور» آشكار - كه در بطلان آن ترديدى نيست - برخورد مى ‏كند. اينك تفسير و ارشاد شما در اين مورد چيست؟

در كتاب «عوالم فاطمة الزّهراء عليها السلام» به نقل از كتاب «مجمع النّورين» فاضل مرندى و نيز از كتاب «ضياء العالمين» علّامه نباطى فتونى نياى بزرگ‏تر مرحوم صاحب جواهر از طرف مادر، حديث شريف «لَوْلاكَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ» به اين صورت آمده است: «لَوْلاكَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُكَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُكُما»؛ اگر تو نبودى، جهان را نمى ‏آفريدم و اگر على نبود، تو را، و اگر فاطمه نبود، شما را پديد نمى ‏آوردم. و اينك پرسش اين است كه: 1. آيا در اين روايت، مشكل فلسفى، نظير لزوم «تقدّمُ الشّى‏ء عَلى نفسه» يا مشكل ديگر فلسفى نيست؟ 2. آيا اين روايت از نظر فلسفى و از ديدگاه عقلى مورد پذيرش است؟ 3. خلاصه اين‏كه آيا اين روايت را مى‏ توان به‏ صورت منطقى تفسير و تحليل نمود؟ اين پرسش بدان جهت است كه برخى چنين پنداشته‏ اند كه اين روايت با برخى باورها و عقايد مسلّم دينى ناسازگار است و ادّعا نموده ‏اند كه همه علماى ما، گوينده و معتقد به اين روايت را در اين مورد در اشتباه و بيراهه مى‏ نگرند.

تفسير اين حديث شريف چيست كه مى‏ فرمايد: «يـا أَحْمَدُ! لَوْلاكَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُكَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُكُما»؛ هان اى احمد! اگر تو نبودى، جهان را نمى ‏آفريدم و اگر على نبود، تو را، و اگر فاطمه نبود، من شما دو نفر را نمى ‏آفريدم.

آيا جايز است در سخنرانى‏ هاى حسينى و دسته‏ هاى عزادارى درباره مسائل سياسى سخن گفته شود؟

وقتى سايت‏ هاى اينترنتى بسيارى وجود دارد كه مى‏ توان از طريق آن ها روضه ‏ها و مجالس عزادارى امام حسين‏ عليه السلام را گوش كرد، آن هم بدون اينكه زحمت رفتن به آن مجالس را داشت؛ فايده حضور در مجالس عزادارى امام حسين‏ عليه السلام چيست؟

آيا گرفتن چند شام و نذرى توسط يك نفر در مجالس عزادارى به گونه اى كه غذا به ديگر عزاداران نرسد، جائز است؟

آيا حذف سخنرانى و وعظ و اندرز از مجالس عزادرى، به خاطر سوگوارى بيشتر جائز است؟

آيا استفاه از آلات موسيقى از، نى، ارگ و ... و نواختن آهنگ هايى بعضا طرب انگيز در دسته هاى عزادارى، شرعا جائز است يا  خير؟

در بعضى از مجالس عزادارى، مردم برهنه شده و سينه مى زنند و ظاهراً بعضى از آقايان مراجع عظام(حفظهم الله و ابقاهم) بر جواز اين عمل فتوا داده اند، سؤالاتى در اين زمينه مطرح است:
الف: نفس اين عمل آيا مجوز شرعى و تكيه گاه روايى دارد؟
ب: در صورتى كه در بعضى از مجالس بعينه ديده مى شود بعضى از افراد از اين فرصت سوء استفاده كرده و اعمال منافى عفت و لااقل منافى شخصيت عزاداران (نگاه با لذت) انجام مى دهند، آيا جواز برهنه شدن هم چنان باقى است؟