231: امام عليه السلام (در زيان سستى و سخن چينى) فرموده است:
(1) هر كه (در كارها) سستى نمايد بهره ها را از دست مى دهد،
(2) و کسی که به گفتار سخن چين (دو به هم زن) گوش دهد دوست (خويش) را از دست مى دهد.
232: امام عليه السلام (در زيان مال غصبى و دارايى كه از راه ستم به دست آيد) فرموده است:
(1) سنگ غصبى در سرا (ى هر كه باشد) گرو ويرانى آن سرا است (چنان كه گرو مستلزم اداء دين است سنگ غصبى نيز مستلزم ويرانى ساختمان مى باشد. «سيد رضى «رحمه الله» فرمايد:) و اين فرمايش از پيغمبر صلى الله عليه و آله (نيز) روايت می شود، و شگفت نيست كه آن دو كلام به هم مانند؛ زيرا آن دو آب از يك چاه كشيده و از يك دلو ريخته شده است (آنچه پيغمبر صلى الله عليه و آله فرموده از جانب خدا بوده امام عليه السلام هم فرموده آن حضرت را بيان مى فرمايد).
233: امام عليه السلام (در زيان ستم) فرموده است:
(1) روز ستم كشيده (انتقام روز رستخيز) بر ستمگر سخت تر است از روز ستمگر (تسلط او در دنيا) بر ستم كشيده (زيرا مدت ستمگرى ستمگر در دنيا چند روزى بيش نيست و پايان آن هويدا است ولى كيفر او در قيامت آتش جاويد است).
234: امام عليه السلام (درباره پرهيزكارى) فرموده است:
(1) از خدا بترس؛ ترسيدنى اگر چه اندك باشد (كار خويش با خدا يكسره مگردان كه به گرفتارى هميشگى برسد) و بين خود و خدا پرده اى قرار ده اگر چه نازك باشد (حدود و احكام خدا را حفظ كرده پرده درى مكن و جاى آشتى بگذار كه اگر پشيمان شدى راه داشته باشى).
235: امام عليه السلام (در زيان چند پاسخ گفتن به يك پرسش) فرموده است:
(1) هرگاه (درباره يك پرسش) پاسخ دادن شلوغ و بسيار گردد درستى (آن پاسخ) پنهان شود (پرسش كننده در شك و دودلى افتد و نمى تواند بفهمد پاسخ پرسش او كدام است).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)