206: امام عليه السلام (در زيان مخالفت) فرموده است:
(1) مخالفت و زد و خورد (بيجا) رأى و انديشه (درست) را ويران مى گرداند (به كار نمى اندازد يعنى کسی که سر سازگارى ندارد انديشه اش ناجور می شود).
207: امام عليه السلام (درباره گردنكشى) فرموده است:
(1) کسی که به جایى رسيد گردنكشى نمود (مگر آنكه آراسته بوده خدا را در نظر گرفته فروتنى نمايد).
208: امام عليه السلام (در تبديل حالات) فرموده است:
(1) در تغيير و گردش حالات (بلندى و پستى و توانگرى و تنگدستى و بيمارى و تندرستى) گوهرهاى مردان (عيب و هنر آنها) فهميده شود.
209: امام عليه السلام (درباره رشك بردن) فرموده است:
(1) رشك بردن دوست از بيمارى دوستى است (از جهت آنست كه در دوستى راست نيست، زيرا دوست حقيقى كسى است كه بخواهد براى دوستش آنچه براى خود مى خواهد و اين صفت با رشك بردن منافات دارد).
210: امام عليه السلام (در زيان آز) فرموده است:
(1) بيشتر جاهاى به خاك افتادن (لغزش) خردها زير درخشندگی هاى طمع ها و آزها است (طمع آدمى را از آسمان عقل و بزرگوارى به پستى و خوارى كشاند).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)