166: امام عليه السلام (در اقدام به كار) فرموده است:
(1) هر گاه از كارى ترسيدى خود را در آن افكن، زيرا سختى حذر كردن و پایيدن بزرگتر است از آنچه از آن ترس دارى (اگر در بلا و گرفتارى باشى بهتر است كه در بيم و ترس آن بمانى، و اين فرمايش راجع به امور دنيا است كه شنيدن آنها مهمتر از ديدن آنها است برخلاف آخرت كه آيات و اخبار و فرمايش امام عليه السلام در همين كتاب گويا است كه ديدن آنها مهمتر از شنيدن مى باشد).
167: امام عليه السلام (در سرورى) فرموده است:
(1) ابزار رياست و سرورى فراخى سينه (تحمل سختی ها و شكيبایى در كارها و دادرسى و مانند آنها) است.
168: امام عليه السلام (در جلوگيرى از بدكارى) فرموده است:
(1) بدكار را به پاداش نيكوكار (ارجمند داشتن و احسان و نيكویى به او) رنجه دار (چون هيچ زجرى براى بدكرداران سخت تر از ارجمند داشتن و نيكى نمودن با نيكان نمى باشد).
169: امام عليه السلام (درباره بدخواه نبودن) فرموده است:
(1) درو كن (دور ساز) بدى (كينه) را از سينه ديگرى با كندن (دور ساختن) آن از سينه خود (چون هر كس براى ديگران بد انديشد براى او بد انديشند، و هر كه كينه ديگران در دل گيرد كينه او در دل گيرند).
170: امام عليه السلام (در نكوهش ستيزگى) فرموده است:
(1) ستيزگى انديشه (شايسته) را دور مى سازد (شخص را از راه راست باز می دارد و سود انديشه را از دست مى دهد).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)