عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
111: به امام عليه السلام گفتند: يا اميرالمؤمنين خود را چگونه مى ‏يابى؟ آن حضرت (درباره گرفتاری هاى در دنيا) فرمود:
 
(1) چگونه است حال کسی که به هستى خود نيست مى‏ گردد (هستى به سوى نيستى مى‏ كشاندش) و به تندرستی اش بيمار می شود (تندرستى به سوى بيمارى پيرى مى‏ بردش) و مرگ او را از پناهگاهش (دنيا) دريابد.
 
 
112: امام عليه السلام (درباره آزمايش بندگان) فرموده است‏:
 
(1) بسا کسی که به احسان و بخشش (خداوند) به او كم كم به عذاب و كيفر نزديك شده (چون هر چند خدا به او احسان نمايد او به نافرمانى بيافزايد و كفران كند)
 
(2) و بسا کسی که به جهت گفتار نيك (مردم) درباره او در فتنه و سختى افتاده (چون خودپسندى او را از سپاسگزارى نعمت هاى خدا كه از جمله آنها گفتار نيك مردم است درباره او باز مى‏ دارد و به عذاب و سختى گرفتار مى ‏گردد)
 
(3) و خداوند كسی را مانند مهلت دادن او (در دنيا) آزمايش ننمود (زيرا نعمت زندگى بزرگترين نعمتى است كه بنده به آن آزمايش می شود).
 
 
113: امام عليه السلام (درباره دوست و دشمن خود) فرموده است‏:
 
(1) دو مرد در راه من تباه شدند (يكى) دوستى كه (در دوستی اش) زياده روى كند (مرا از مرتبه ولايت بالاتر بداند) و (ديگر) دشمنى كه در دشمنى زياده روى كند (مقام و منزلت مرا منكر باشد).
 
 
114: امام عليه السلام (درباره فرصت از دست دادن) فرموده است‏:
 
(1) از دست دادن فرصت (اقدام ننمودن به كار در وقت مناسب باعث) غم و اندوه است.
 
 
115: امام عليه السلام (درباره دنيا) فرموده است‏:
 
(1) داستان دنيا چون داستان مار است كه دست بر آن بكشى نرم و در اندرونش زهر كشنده است، فريب خورده نادان به طرف آن مى‏ رود، و خردمند پايان بين از آن دورى مى ‏گزيند.
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط حکمت ها: 466 تا 472 حکمت ها: 461 تا 465 حکمت ها: 456 تا 460 حکمت ها: 451 تا 455 حکمت ها: 446 تا 450 حکمت ها: 441 تا 445 حکمت ها: 436 تا 440 حکمت ها: 431 تا 435 حکمت ها: 426 تا 430 حکمت ها: 421 تا 425