86: امام عليه السلام (درباره رسيدن به سعادت) فرموده است‏:

 

(1) هر كه آنچه را بين او و بين خدا است درست كند (به دستور خدا عمل نمايد) خدا آنچه را بين او و بين مردم است درست كند (او را از گرفتاری ها رهایى دهد)

 

(2) و هر كه كار آخرتش را درست كند (كارى انجام دهد كه از عذاب رستخيز برهد و همه كوشش را در امر دنيا بكار نبرد) خدا كار دنياى او را درست نمايد (او را در امر زندگى سرگردان نكند، چنان كه در قرآن كريم س 65 ى 2 مى ‏فرمايد: و من يتق الله يجعل له مخرجا (ى 3) و يرزقه من حيث لا يحتسب؛‏ يعنى هر كه از خدا ترسيده پرهيزكار شود خدا راه بيرون شدن «از گرفتاری ها» را بر او مى ‏گشايد، و از جایی كه گمان نبرد به او روزى عطا فرمايد)

 

(3) و هر كه را از جانب خود پند دهنده ‏اى باشد (با انديشه نفس را از معاصى باز داشته و از عذاب دوزخ بترساند) از جانب خدا او را نگهبانى خواهد بود (كه او را از هر بلا و سختى حفظ مى ‏نمايد).

 

87: امام عليه السلام (درباره روش تبليغ) فرموده است‏:

 

(1) داناى فهميده و زيرك كسى است كه مردم را از رحمت و آمرزش خدا مأيوس نكند، و ايشان را از آسايش و خوشى از جانب خدا نوميد نسازد، و آنها را از مكر و كيفر خدا ايمن و آسوده ننمايد.

 

88: امام عليه السلام (در نكوهش علم بى ‏عمل) فرموده است‏:

 

(1) بى ‏قدرترين دانش دانشى است كه بر زبان جا گرفته است (دانایى است كه شخص به آن رفتار نكند) و برترين علم علمى است كه در همه اندام هويدا باشد (دانایى است كه شخص به آن رفتار نمايد، و چنين علمى در آخرت سود دارد).

 

89: امام عليه السلام (درباره به ستوه نيامدن از علم و دانش) فرموده است‏:

 

(1) اين دل ها (از فكر و انديشه در يك موضوع) به ستوه آمده خسته می شوند (به جهت يكنواخت بودن اجزاء آن با يكديگر) چنان كه بدن ها و تن‏ ها (از خوردن يك خورش و كار يك رنگ انجام دادن) به ستوه آمده خسته می شوند، پس براى (رفع خستگى) آن دل ها حكمت ها و دانش هاى تازه و شگفت آور (كه به آنها لذت و خوشى مى ‏برند مانند سخنان گوناگون پيشوايان دين و دانشمندان) را بطلبيد (تا در كسب حكمت و به دست آوردن دانش كوشش داشته خسته نشويد).

 

90: امام عليه السلام (درباره پناه بردن از فتنه به خدا) فرموده است‏:

 

(1) نبايد يكى از شما بگويد خدايا از فتنه و آزمايش به تو پناه مى ‏برم، زيرا كسى نيست كه گرفتار فتنه نباشد، ولى کسی که پناه مى ‏برد بايد از فتنه ‏هاى گمراه كننده (از راه حق) پناه ببرد، چون خداوند سبحان (در قرآن كريم س 8 ى 28) مى‏ فرمايد: و اعلموا أنما أموالكم و أولادكم فتنة؛ يعنى بدانيد دارایی ها و فرزندان شما فتنه هستند،

 

(2) و معنى اين فرمايش اينست كه خداوند سبحان آنان را به دارایی ها و فرزندان آزمايش مى ‏نمايد تا آنكه خشمگين از روزى و راضى به بهره خود هويدا گردد و اگر چه خداوند سبحان از خود آنها به آنها داناتر است، ولى آزمايش براى آنست كه كردارهايى كه شايسته پاداش و كيفر است (به خود ايشان) آشكار گردد، زيرا برخى از ايشان فرزندان پسر را دوست دارند و از دختر برنجند، و بعضى از آنها بسيار نمودن مال و دارایى را دوست داشته و از كم شدن آن برنجند (سيد رضى عليه الرحمة فرمايد:) اين فرمايش از جمله سخنان شگفتى است كه از آن حضرت در تفسير (و بيان آيه شريفه) شنيده شده است.

 

ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)