عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
66: امام عليه السلام (درباره آرزوها) فرموده است‏:
 
(1) هرگاه به آنچه مى‏ خواهى نرسيدى پس به هر حالی هستى باك نداشته باش (زيرا براى نرسيده اندوه به خود راه دادن بى‏ خردى است).
 
 
67: امام عليه السلام (در نكوهش نادان) فرموده است‏:
 
(1) ديده نمى ‏شود نادان مگر آنكه تندرو است (از حد و اندازه خود مى‏ گذرد) يا كندرو (به حد و اندازه خود نمى ‏رسد).
 
 
68: امام عليه السلام (در نشانه عقل) فرموده است‏:
 
(1) چون عقل و خرد به مرتبه كمال رسد گفتار كم گردد (زيرا كمال عقل مستلزم تسلط بر ضبط و نگاه‏دارى قواى بدنيه است، پس در هر چه و هر كجا بيجا سخن نمى ‏گويد).
 
 
69: امام عليه السلام (درباره روزگار) فرموده است‏:
 
(1) روزگار بدن ها را فرسوده مى ‏سازد (پير مى ‏نمايد) و (با كمى آسايش) آرزوها را تازه و نو می كند، و (با گردش خود) مرگ را نزديك مى ‏گرداند، و (با نزديك شدن مرگ) آرزوها را دور مى ‏سازد،
 
(2) هر كه به روزگار فيروزى يافت (كالاى آن را به دست آورد براى نگاه‏دارى و افزونی اش) به رنج افتاد، و هر كه آن را نيافت (بر اثر نداشتن) به سختى گرفتار شد (خلاصه روزگار براى ناكام يا كامياب سراى رنج و آزار است، پس خردمند به آن دل نبندد و فريب نخورد).
 
 
70: امام عليه السلام (درباره پيشوايان) فرموده است‏:
 
(1) هر كه خود را پيشواى مردم نمود بايد پيش از ياد دادن به ديگرى نخست به تعليم نفس خويش بپردازد (زيرا اثر سخن کسی که گفتار و كردارش يكسان باشد بيشتر است و مردم در مخالفت با او نمى ‏كوشند) و بايد پيش از ادب كردن و آراستن ديگرى به زبان، به روش خود او را ادب و آراسته سازد (مثلا پيش از آنكه به ديگرى بگويد نماز بخوان تا رستگار شوى بايد خود نماز بخواند)
 
(2) و آموزنده و ادب كننده نفس خود از آموزنده و ادب كننده مردم به تعظيم و احترام سزاوارتر است (چون پيرو هوا نيست).
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط حکمت ها: 466 تا 472 حکمت ها: 461 تا 465 حکمت ها: 456 تا 460 حکمت ها: 451 تا 455 حکمت ها: 446 تا 450 حکمت ها: 441 تا 445 حکمت ها: 436 تا 440 حکمت ها: 431 تا 435 حکمت ها: 426 تا 430 حکمت ها: 421 تا 425