31: امام عليه السلام (در برترى علت از معلول) فرموده است:
(1) كننده كار نيكو از نيكى بهتر و كننده كار بد از بدى بدتر است (زيرا كار بسته به كننده آنست پس كننده از كار برتر است).
32: امام عليه السلام (در نهى از افراط و تفريط) فرموده است:
(1) بخشنده باش ولى نه به حد اسراف و بيجا (كه افراط و تجاوز از حد باشد) و ميانه رو باش و سختگير مباش (كه آن تفريط و تقصير در حد باشد).
33: امام عليه السلام (در دل نبستن به آرزوها) فرموده است:
(1) برترين توانگرى و بى نيازى به دل راه ندادن آرزوها است (زيرا آرزو انسان را نيازمند مى سازد).
34: امام عليه السلام (در زيان رنجانيدن) فرموده است:
(1) هر كه بشتابد به چيزى كه مردم (از آن) مى رنجند (بى انديشه سخنى گويد يا كارى كند كه بر خلاف ميل و خواسته آنها باشد) درباره او مى گويند چيزى را كه نمى دانند (زيرا انسان از کسی که رنجيد طبعاً باك ندارد كه درباره او آنچه شنيده راست يا دروغ بيان نمايد).
35: امام عليه السلام (در زيان آرزوى دراز) فرموده است:
(1) هر كه آرزو را دراز گردانيد كردار را بد نمود (زيرا آرزوى دراز سبب بی خبرى از آخرت و واماندن از نيك بختى زندگى جاويد است، اما رجاء و اميدوارى به اندازه ستوده مى باشد).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)