حکمت 6: امام عليه السلام (در نكوهش خودبينى و سود صدقه و بخشش به بينوايان و در اينكه هر كس به پاداش و كيفر كردار خود مى رسد) فرموده است:
(1) هر كه خودبين باشد خشم كننده بر او بسيار شود (زيرا خودبين مردم را خوار پندارد و به اين جهت همه بر او خشمگين گردند)
(2) و صدقه دارويى است سودمند و شفا دهنده (زيرا صدقه دل را متوجه دهنده آن مى نمايد و آن سبب شود كه خداى تعالى درد را از او دفع فرمايد، و از اين رو پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است: داووا مرضاكم بالصدقة؛ يعنى بيمارانتان را به صدقه دادن معالجه و درمان نمایيد)
(3) و كردار بندگان در دنياشان در آخرت جلوی چشم هاشان است (زيرا آخرت سراى شهود است كه هر نهانى آشكار و ديده می شود، چنان كه خداوند متعال در قرآن كريم س 3 ى 30 مى فرمايد: يوم تجد كل نفس ما عملت من خير محضرا و ما عملت من سوء تود لو أن بينها و بينه أمدا بعيدا؛ يعنى روزى كه هر كسى كار نيكویى كرده پيش روى خويش آشكار بيند، و بدى كه كرده آرزو نمايد كه اى كاش بين او و كار بدش مسافتى جدایى بود «اى كاش آن كار را بجا نياورده بود»).
حکمت 7: امام عليه السلام (در شگفتى آفرينش انسان) فرموده است:
(1) براى (آفرينش) اين انسان به شگفت آیيد (انديشه نمایيد تا به قدرت و توانایى آفريدگارش پى بريد كه او را طورى آفريده) كه با پيهى (چشم) مى بيند، و با گوشتى (زبان) سخن مى گويد، و با استخوانى (گوش) مى شنود، و از شكافى (بينى) نفس مى كشد!!
حکمت 8: امام عليه السلام (در نكوهش دنيا) فرموده است:
(1) هرگاه دنيا به گروهى رو آورد نيكویی هاى ديگران را به ايشان به عاريه (نسبت) دهد، و هرگاه از آنها پشت گرداند نيكویی هاشان را از آنان مى گيرد (چون كسى توانگر شود و به جایى برسد دنياپرستان نيكویی ها به او بندند، و اگر ناتوان و بينوا گردد كمالاتش را هم از ياد مى برند).
حکمت 9: امام عليه السلام (در سود خوش رفتارى با مردم) فرموده است:
(1) با مردم چنان آميزش و رفتار نمایيد كه اگر در آن حال مرديد (در مفارقت و جدایى) بر شما بگريند، و اگر زنده مانديد خواهان معاشرت با شما باشند.
حکمت 10: امام عليه السلام (در عفو و گذشت از دشمن) فرموده است:
(1) هرگاه بر دشمنت دست يافتى پس بخشش و گذشت از او را شكر و سپاس (نعمت) توانایى بر او قرار ده (از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله روايت شده: روز قيامت نداكننده اى فرياد می كند هر كه را بر خدا اجر و پاداشى است بايستد، و نمى ايستند مگر گذشت كنندگان، آيا نشنيديد فرمايش خداى تعالى را فمن عفا و أصلح فأجره على الله (س 42 ى 40)؛ يعنى پس کسی که از دشمن بگذرد و بين خود و او اصلاح نمايد بر خدا است كه اجر و پاداش او را عطا فرمايد).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)