سؤال 1: اگر شخصى در روز مورد شك، نيت ماه رمضان كرد و روزه گرفت و بعد ثابت شد كه ماه رمضان بوده است، آيا روزه او صحيح است يا نه؟
جواب آیت الله العظمی روحانی:
باسمه جلت اسمائه؛ خير صحيح نيست.
سؤال 2: در روز مورد شك از ماه رمضان، اگر نيت روزه قضا كرد، آيا مى تواند به واجب ديگر يا به مستحب عدول كند يا خير؟ و بر عكس چطور؟
جواب آیت الله العظمی روحانی:
باسمه جلت اسمائه؛ عدول از روزه به روزه ديگر هر دو واجب باشد يا مستحب يا يكى واجب و ديگرى مستحب، جايز نيست مگر در عدول ازنيت شعبان در يوم الشك به روزه رمضان، بعد از ثبوت آنكه اول رمضان است.
سؤال 3: آيا نيت يك ماه روزه گرفتن در اول ماه مبارك رمضان كفايت مى كند يا خير؟
جواب آیت الله العظمی روحانی:
باسمه جلت اسمائه؛ بلى، به شرط بقاء حكم آن، به معناى عدم عدول از قصد و بدون قصد، درخزانه نفس.
سؤال 4: آيا تبديل نيت روزه در امور زير اشكال دارد: الف) تبديل نيت روزه نذر مطلق، به نيت روزه قضا; ب) تبديل نيت روزه مستحبى به قضا; ج) تبديل نيت روزه واجب به مستحب؟
جواب آیت الله العظمی روحانی:
باسمه جلت اسمائه؛ عدول از نيتى به نيت ديگر در روزه جائز نيست; ولى در بعضى موارد كه تا ظهر مثلا وقت نيت است، اگر نيت روزه مستحبى كرده است مى تواند از آن دست بكشد; و چون وقت نيت دومى تا ظهر است، نيت آن را بكند. اين عدول نيست; ولى روزه دومى صحيح است.
سؤال 5: اگر كسى روزه گرفته باشد ولى بدون تصور وجوب آيا مجزى است؟
جواب آیت الله العظمی روحانی:
باسمه جلت اسمائه؛ مجزى است.
سؤال 6: اگر مكلف به جاى نيّت اداء واجب، نيّت قضا نمايد اين مطلب در ماه رمضان چه صورت دارد؟
جواب آیت الله العظمی روحانی:
باسمه جلت اسمائه؛ قضا واقع نمى شود; بلكه اداء حساب مى شود.