نامه هفتاد و پنجم:
از نامه هاى آن حضرت عليه السلام است از مدينه به معاويه در ابتدایى كه مردم با آن بزرگوار بيعت كردند:
(حضرت او و يارانش را به بيعت نمودن خود امر مى فرمايد) و اين نامه را (ابو عبدالله محمد ابن عمر) واقدى (كه از علماى بزرگ و شيعى مذهب و از اهل مدينه منوره بوده و در بغداد به سال دويست و هفت هجرى از دنيا رحلت نموده، و واقد نام جدش مى باشد) در كتاب جمل بيان كرده است:
(1) از بنده خدا على اميرالمؤمنين به معاوية ابن ابى سفيان:
پس از حمد خدا و درود بر پيغمبر اكرم، به عذر من در (باره مماشات و سهل انگارى با) شما آگاهى و دورى كردنم را از (دعوت) شما (پيش از اين به بيعت با من) می دانى تا اينكه واقع شد آنچه (كشته شدن عثمان يا واقعه هاى ديگر پيش از آن) كه چاره اى نداشت و جلوگيرى براى آن نبود، و داستان دراز و سخن بسيار (گفتن آنها را مجال نيست، يا چشم پوشى از آن سزاوار) است، و گذشت آنچه گذشت، و آمد آنچه آمد (دوره خلفاى پيش گذشت و روزگار خلافت بحق رسيد)
(2) پس از كسانی كه نزد تو هستند (برايم) بيعت بگير و خود در گروهى از يارانت به نزد من بيا، و درود بر شايسته آن.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)