عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
نامه پنجم:
 
از نامه‏ هاى آن حضرت عليه السلام است با شعث ابن قيس‏:
 
(كه شمه ‏اى از حال او در شرح خطبه نوزدهم گذشت) و او (از جانب عثمان) حكمران آذربايجان بود (و آذربايجان ايالتى است در شمال غربى ايران داراى شهرها و ده‏ هاى بسيار كه مهم ترين شهر و مركز آن تبريز است، خلاصه چون اميرالمؤمنين عليه السلام بعد از عثمان زمام امور را به دست گرفت اشعث به جهت كارهاى ناشايسته خود مى ‏دانست كه امام عليه السلام او را عزل خواهد نمود ترسناك بود، حضرت براى آگاهى او به حفظ اموال آذربايجان بعد از خاتمه جنگ جمل نامه ‏اى به او نوشت):
 
(1) عمل (و حكمرانى) تو رزق و خوراك تو نيست (تو را حكومت نداده ‏اند تا آنچه بيابى از آن خود پنداشته بخورى) ولى آن عمل امانت و سپرده ‏اى در گردن تو است (كه بايستى آن را مواظبت نموده در راه آن قدمى برخلاف دستور دين بر ندارى) و خواسته ‏اند كه تو نگهبان باشى براى کسی که از تو بالاتر است (تو زيردست اميرى هستى كه تو را حافظ و نگهبان قرار داده و ولايتى به تو سپرده كه آن را از جانب او مواظبت نمایى، پس)
 
(2) تو را نمى ‏رسد كه در كار رعيت به ميل خود رفتار نمایى (پيش از آنكه به تو دستور دهند كارى انجام دهى) و نمى ‏رسد كه متوجه كار بزرگى شوى مگر به اعتماد امر و فرمانى كه به تو رسيده باشد، و در دست هاى تو است مال و دارایى از مال خداوند بى ‏همتاى بزرگ، و تو يكى از خزانه داران آن هستى تا آن را به من سپارى، و اميد است من بدترين والی ها و فرمانده ها براى تو نباشم (بلكه اين دستور سود دنيا و آخرت تو را در بر دارد) و درود بر آنكه شايسته درود است.
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط نامه 1:‌ نامه ای به مردم كوفه زمانى كه از مدينه به بصره مى رفت نامه 2: نامه ای به مردم كوفه پس از فتح بصره نامه 3: نامه ای به شريح قاضى نامه 4: نامه ای به بعضى از فرماندهان ارتش خود نامه 6: نامه ای به معاويه در لزوم بيعت با آن حضرت نامه 7: نامه ای در پاسخ معاويه كه ردّ بيعت آن حضرت روا نيست نامه 8: نامه ای به جرير به عبداللّه بَجَلى، وقتى او را نزد معاويه فرستاد نامه 9: نامه ای به معاويه در فداكارى مسلمانان نامه 10: نامه ای به معاويه كه آن حضرت را به جنگ فرا خوانده بود نامه 11:‌ نامه ای به هنگام فرستادن لشگر به سوى دشمن