نامه چهل و نهم:
و نيز از نامه هاى آن حضرت عليه السلام است به معاويه (كه او را پند مى دهد):
(1) پس از ستايش خدا و درود بر حضرت مصطفى، دنيا (براى انسان) جاى سرگرم كردن و بازداشتن است از غيرش (آخرت) و دنياخواه از چيزی از دنيا بهره نمى برد مگر حرص و شيفتگی اش بر آن افزون مى گردد (هر چه بيابد بهره نبرده آرزوى بيشتر كند) و دنياخواه به آنچه (كالاى دنيا) كه در آن يافته هرگز بى نياز نگردد از آنچه (نعمت هاى آخرت) را كه از آن به دست نياورده در صورتی كه پس از گرد آوردنش جدایى، و پس از استوار كردنش شكست و برهم ريختنى است،
(2) و اگر از آنچه گذشته (از عمر خودت يا پيشامدهاى روزگار) پند گيرى در باقى مانده خود را نگه داشته بهره مند خواهى شد، و درود بر آنكه شايسته است.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)