نامه بیست و ششم:
از عهد و پيمان هاى آن حضرت عليه السلام است به يكى از كارگزارانش:
(در پرهيزكارى و مهربانى با رعيت و اداء حقوق زيردستان و مستمندان) هنگامى كه او را براى جمع آورى زكات فرستاده:
(1) كارگزار خود را در نهانی ها (انديشه ها) و كردار پوشيده اش به پرهيزكارى و ترس از خدا دستور مى دهم جایی كه غير از خدا حاضر و ناظر نيست، و به جز او نگهبان و کسی که كار به او واگذار می شود نمى باشد.
(2) و او را امر می كنم كه در ظاهر كارى از فرمان خدا بجا نياورد كه در باطن غير آن را انجام دهد (منافق و دورو نباشد) و کسی که پنهان و آشكار و كردار و گفتارش دو گونه نبود امانت را اداء كرده (دستور الهى را انجام داده) و عبادت و بندگى را با اخلاص و حقيقت (نه از روى رياء و خودنمایى) بجا آورده است.
(3) و به او امر نموده دستور مى دهم كه ايشان (رعيت ها و زيردستان) را نرنجاند، و به آنها دروغ نگويد (يا به آنها دروغ نبندد، مانند آنكه بگويد شتر يا درو شده از كشتتان بيش از اين است كه براى گريز از زكات پنهان كرده ايد) و به سبب فرمانروايى بر آنها از روى سركشى از آنان روى برنگرداند (خود را از ايشان بى نياز نداند) زيرا اينان در دين برادر و هم كيش اند، و براى آماده كردن و پيدايش حقوق ياوران هستند (ايشان زمين را آب داده كشت مى نمايند و چهارپايان را تربيت و پرستارى می كنند تا اين اموال گرد می شود و ما از آنها زكات دريافت مى نماييم، بنابراين نبايد ايشان را رنجاند).
(4) و تو را در اين زكات بهره ثابت و حقى آشكارى است، و شريك و انبازهایى دارى از درويشان و ناتوانان نيازمند، و (همانطور كه) ما حق تو را تمام مى پردازيم تو (نيز) حقوق ايشان را تمام بپرداز، و اگر چنين نكنى (از حقوقشان بكاهى) در روز رستخيز تو از همه مردم بيشتر دشمن خواهى داشت،
(5) و بدا به حال کسی که دشمن او نزد خدا درويشان و تهى دستان و دريوزه گران و بينوايان رانده شده، و وام دارانى كه در غير معصيت وام گرفته اند و مسافرين و رهگذران درمانده دور از مال و خانه و اهل بيت باشند!!
(6) و کسی که امانت (دستور الهى) را خوار دارد، و در خيانت چرا كند (بى باك باشد) و خود و دينش را از آن پاك نسازد در دنيا رسوايى را به خود روا داشته و در آخرت خوارتر و رسواتر است،
(7) و بزرگ ترين خيانت و نادرستى خيانت به امت، و زشت ترين دغل، دغل با پيشوايان است (و هر كه در حقوق بينوايان و مستمندان دست درازى كند هم به امت خيانت كرد و هم به امام و پيشواى خود دغل نموده است) و درود بر آنكه شايسته درود است.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)