عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
نامه پانزدهم:
 
امام عليه السلام هنگام برخورد با دشمن و آمادگى به جنگ (با خداوند مناجات و راز و نياز نموده و از او يارى خواسته چنين) مى ‏گفت‏:
 
(1) خدايا به سوى تو دل ها (ى ما) گشوده گشته، و گردن ها (مان) كشيده شده، و چشم ها (مان) باز مانده، و پاها (مان) به راه افتاده، و بدن ها (مان) نزار گرديده است (از غير تو چشم پوشيده و در اطاعت و بندگی ات از همه چيز گذشته ‏ايم، پس ما را يارى فرما تا رضا و خوشنودى تو را به دست آوريم).
 
(2) خدايا (با رفتن پيغمبرت از بين ما) دشمنى پنهان آشكار گشت، و ديگ هاى كينه‏ ها به جوش آمد.
 
(3) خدايا از نبودن پيغمبرمان و بسيارى دشمنان و پراكندگى خواهش ها و انديشه‏ هامان به تو شكايت مى‏ كنيم (رنجش خود را از اين مردم به تو اظهار مى ‏نماييم تا آنان را به كيفر رسانى، پس از اين رو از تو درخواست مى ‏كنيم آنچه را كه حضرت شعيب بر اثر بدرفتارى امت از تو درخواست نمود و گفت «در قرآن كريم س 7 ى 89 است»: ربنا افتح بيننا و بين قومنا بالحق و أنت خير الفاتحين؛‏ يعنى) پروردگار ما بين ما و دشمنانمان به حق حكم فرما (حق و راستى را بين ما نمايان ساز تا ايشان بفهمند كدام يك بر حق مى ‏باشيم) و تو بهترين حكم كنندگان هستى (كه حق را نمايان مى‏ سازى).
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط نامه 1:‌ نامه ای به مردم كوفه زمانى كه از مدينه به بصره مى رفت نامه 2: نامه ای به مردم كوفه پس از فتح بصره نامه 3: نامه ای به شريح قاضى نامه 4: نامه ای به بعضى از فرماندهان ارتش خود نامه 5: نامه ای به اشعث بن قيس عامل آذربايجان نامه 6: نامه ای به معاويه در لزوم بيعت با آن حضرت نامه 7: نامه ای در پاسخ معاويه كه ردّ بيعت آن حضرت روا نيست نامه 8: نامه ای به جرير به عبداللّه بَجَلى، وقتى او را نزد معاويه فرستاد نامه 9: نامه ای به معاويه در فداكارى مسلمانان نامه 10: نامه ای به معاويه كه آن حضرت را به جنگ فرا خوانده بود