نامه هفتاد و ششم:
از وصيت هاى آن حضرت عليه السلام است به عبدالله ابن عباس هنگامی كه او را بر بصره جانشين خود گردانيد:
(در آن او را به مهربانى با مردم و دورى از خشم اندرز مى دهد):
(1) با مردم گشاده رو و هم مجلس و درستكار باش (كسی را از ملاقات خويش جلوگيرى مكن و جایى بنشين كه همه به تو راه داشته باشند و پاس احترام هر كس را نگاه دار و آنها را به كارهاى سخت وامدار و به عدل و داد بينشان حكم كن) و از خشم نمودن (با مردم) بپرهيز كه آن سبك مغزى است از شيطان (به تو رسيده است)
(2) و بدان هر كارى كه تو را به (رحمت) خدا نزديك گرداند از آتش (كيفر روز رستخيز) دورت مى نمايد، و هر كارى كه تو را از خدا دور سازد به آتش نزديكت مى گرداند.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)