عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
دعای سی و چهارم: «دُعَاؤُهُ إِذَا ابْتُلِی أَوْ رَأَى مُبْتَلًى بِفَضِیحَةٍ بِذَنْبٍ»
- دعاى آن حضرت هنگامي كه گرفتار می شد يا گرفتار شده به رسوایی گناه را می ديد -
 
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتُلِی أَوْ رَأَى مُبْتَلًى بِفَضِیحَةٍ بِذَنْبٍ:)
دعاى سى و چهارم از دعاهاى امام علیه السّلام است هنگامی كه گرفتار می‌ شد یا گرفتار شده به رسوایى گناهى را می‌ دید:
 
(1) اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ، فَكُلُّنَا قَدِ اقْتَرَفَ الْعَائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ، وَ ارْتَكَبَ الْفَاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ، وَ تَسَتَّرَ بِالْمَسَاوِئِ فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَیهِ. 
بار خدایا تو راست سپاس (نه جز تو را) بر پوشاندنت (گناهان را) پس از دانائیت، و بر عافیت بخشیدنت (از گرفتاری‌ ها) پس از آگاهیت، پس هر كه هست از ما كار زشت كرده و تو او را (به آن كار) معروف نكرده ‏اى، و كار بسیار بدى بجا آورده و تو او را (نزد دیگران) رسوا ننموده ‏اى، و خود را به زشتی‌ ها پوشانده و تو كسى را بر (زشتی‌ هاى) او راهنمایی نكردى.
 
(2) كَمْ نَهْی لَكَ قَدْ أَتَینَاهُ، وَ أَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنَا عَلَیهِ فَتَعَدَّینَاهُ، وَ سَیئَةٍ اكْتَسَبْنَاهَا، وَ خَطِیئَةٍ ارْتَكَبْنَاهَا، كُنْتَ الْمُطَّلِعَ عَلَیهَا دُونَ النَّاظِرِینَ، وَ الْقَادِرَ عَلَى إِعْلَانِهَا فَوْقَ الْقَادِرِینَ، كَانَتْ عَافِیتُكَ لَنَا حِجَاباً دُونَ أَبْصَارِهِمْ، وَ رَدْماً دُونَ أَسْمَاعِهِمْ 
بسا نهى تو را كه بجا آوردیم، و بسا امر و فرمانى را كه ما را بر آن آگاه ساختى از آن تجاوز كردیم، و بسا بدى كه به دست آوردیم، و گناهى كه مرتكب شدیم، در حالی كه تو بر آن آگاه بودى نه نگاه كنندگان، و بر هویدا كردن آن توانا بودى بیشتر از توانایان، عافیت و رهایی دادن تو براى ما پیش چشم ایشان پرده و در برابر گوش‌ هاشان سد و مانع بود.
 
(3) فَاجْعَلْ مَا سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ، وَ أَخْفَیتَ مِنَ الدَّخِیلَةِ، وَاعِظاً لَنَا، وَ زَاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلُقِ، وَ اقْتِرَافِ الْخَطِیئَةِ، وَ سَعْیاً إِلَى التَّوْبَةِ الْمَاحِیةِ، وَ الطَّرِیقِ الْمَحْمُودَةِ 
پس آنچه از آن شرم آید را كه پوشاندى و زشتى را كه پنهان نمودى براى ما پند دهنده و باز دارنده از بدخویى و بجا آوردن گناه و كوشش به توبه نابود كننده (گناه) و راه ستوده (به كردار و گفتار نیك) قرار ده.
 
(4) وَ قَرِّبِ الْوَقْتَ فِیهِ، وَ لَا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْكَ، إِنَّا إِلَیكَ رَاغِبُونَ، وَ مِنَ الذُّنُوبِ تَائِبُونَ.
و وقت در سعى و كوشش براى توبه را نزدیك گردان، و ما را از جانب خود به غفلت و نادانى گرفتار مكن (به خود وامگذار) چون ما به‌ سوی تو خواهان (امیدوار به عفو و گذشت تو) و از گناهان توبه كننده ‏ایم.
 
(5) وَ صَلِّ عَلَى خِیرَتِكَ اللَّهُمَّ مِنْ خَلْقِكَ: مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصِّفْوَةِ مِنْ بَرِیتِكَ الطَّاهِرِینَ، وَ اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِینَ وَ مُطِیعِینَ كَمَا أَمَرْتَ.
و بار خدایا درود فرست بر برگزیده ‏ات از خلق خود: محمّد (صلّى الله علیه و آله) و اهل بیت او (فرزندانش و امیرالمؤمنین و فرزندان آن حضرت علیهم السّلام) كه از آفریدگانت برگزیده و پاكانند، و چنان‌كه (در قرآن مجید) امر فرموده ‏اى ما را در برابر آنان شنوندگان (سخنانشان) و فرمان برداران (دستورهاشان) گردان (اشاره به قول خداى تعالى «سوره نساء، آیه 59»: یا ایهَا الَّذینَ امَنُوا اطیعُوا اللَّهَ وَ اطیعُوا الرَّسُولَ وَ اولِى الْأَمْرِ مِنْكُمْ‏؛ یعنى اى كسانی كه ایمان آوردید خدا و رسول و فرمانداران «از جانب خدا و رسول: امیرالمؤمنین و یازده فرزند آن حضرت علیهم السّلام» را اطاعت كنید. حضرت باقر علیه السّلام فرموده: «خداى تعالى در این آیه» تنها ما را قصد نموده و خواسته، همه مؤمنین را تا روز قیامت به طاعت و فرمانبرى از ما امر فرموده است.
 
شیخ بهاء الدّین أبو الحسن علىّ ابن عیسى ابن ابى الفتح اربلى «اربل نام شهرى است نزدیك موصل از سمت شرق» كه از بزرگان علماى امامیه ـ قدّس الله ارواحهم ـ و مورد اعتماد همه است در كتاب خود: كشف الغمّة فی معرفة الائمّة از جابر ابن یزید جعفى نقل می‌ كند كه او گفته از جابر ابن عبدالله شنیدم كه می‌ گفت: چون خداى تعالى‏ یا ایهَا الَّذینَ امَنُوا اطیعُوا اللَّهَ وَ اطیعُوا الرَّسُولَ وَ اولِى الْامْرِ مِنْكُمْ‏؛ را بر پیغمبر صلّى الله علیه و آله فرستاد گفتم: یا رسول الله خدا و رسول او را شناختیم، اولى الأمر و فرمانداران را كه خدا طاعت ایشان را به طاعت تو پیوسته كدامند؟
 
حضرت فرمود: ایشان جانشینان و پیشوایان هدایت و رستگارى پس از من هستند، اوّل آنان علىّ ابن ابى طالب است، پس از او حسن، پس از او حسین، پس از او علىّ ابن الحسین، پس از او محمّد ابن على كه در توریة مشهور به باقر «شكافنده علم» است، و به زودى اى جابر تو او را خواهى دریافت، چون او را دیدار نمودى از جانب من به او سلام برسان، پس از او صادق جعفر ابن محمّد، پس‏ از او موسى ابن جعفر، پس از او علىّ ابن موسى، پس از او محمّد ابن على، پس از او على ابن محمّد، پس از او حسن ابن على، پس از او هم نام و هم كنیه من حجّت و دلیل خدا در زمین و بازمانده او در بین بندگانش: محمّد ابن حسن ابن على، او است كه خداى عزّ و جل بر دست‌ هاى او مشارق و مغارب زمین «هر كجا كه خورشید طلوع و غروب نماید یعنى همه جهان» را می‌ گشاید، و او است كه از پیروان و دوستان خود غیبت نموده پنهان می‌ گردد و چنان پنهانى كه در آن بر قول به امامت او ثابت و پابرجا نمی‌‌ ماند جز کسی که خدا دل او را براى ایمان آزمایش نموده «ایمانش محكم و استوار» است.
 
جابر گفت گفتم: یا رسول الله آیا شیعه آن بزرگوار از او در زمان غیبتش سود می‌ برد؟ فرمود: آرى قسم به آن کسی که مرا به حق و درستى برانگیخت از نور و روشنایی «وجود مقدّس» او روشنایی می‌ طلبد و از ولایت و دوستى او در غیبتش بهره ‏مند می‌ گردند مانند بهره بردن مردم از خورشید هر چند ابر در جلو آن برآید، اى جابر این «گفتار» از راز و علم خدا است كه «از دیگران» پنهان می‌ باشد، پس تو آن را پنهان كن جز از کسی که شایسته آن است).
 
ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط دعای اول: ستایش نمودن خدای عزوجل دعای دوم: درود بر محمد و آل او دعای سوم: درود بر حمله (نگاه دارندگان) عرش دعای چهارم: درود بر كساني كه به پيغمبران ايمان آورده ‏اند دعای پنجم: دعاى آن حضرت براى خود و نزديكانش دعای ششم: دعاى آن حضرت هنگام بامداد و شام دعای هفتم: دعاى آن حضرت در مهمّات و سختي ها دعای هشتم: دعاى آن حضرت در پناه بردن به خدا دعای نهم: دعاى آن حضرت در آرزو داشتن به آمرزش دعای دهم: دعاى آن حضرت در التجاء به خداى تعالى