دعای چهاردهم: «دُعَاؤُهُ فِی الظُّلَامَاتِ»
- دعاى آن حضرت در دادخواهى از ستمگران -
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتُدِی عَلَیهِ أَوْ رَأَى مِنَ الظَّالِمِینَ مَا لَا یحِبُّ:)
دعاى چهاردهم از دعاهاى امام علیه السّلام است هنگامی كه ستمى به آن حضرت می رسید یا از ستمكاران چیزى (زیانى بر خود یا بر یكى از شیعیانش) می دید كه خوش نمی داشت:
(1) یا مَنْ لَا یخْفَى عَلَیهِ أَنْبَاءُ الْمُتَظَلِّمِینَ
اى آنكه خبرهاى شكوه كنندگان از ستم بر او پنهان نیست.
(2) وَ یا مَنْ لَا یحْتَاجُ فِی قَصَصِهِمْ إِلَى شَهَادَاتِ الشَّاهِدِینَ.
و اى آنكه در سرگذشت هاى ایشان از گواهی هاى گواهان بى نیاز است (چون به آشكار و نهان دانا است).
(3) وَ یا مَنْ قَرُبَتْ نُصْرَتُهُ مِنَ الْمَظْلُومِینَ
و اى آنكه یارى او به ستم رسیدگان نزدیك است (به زودى آنها را یارى خواهد نمود).
(4) وَ یا مَنْ بَعُدَ عَوْنُهُ عَنِ الظَّالِمِینَ
و اى آنكه مدد او از ستمگران دور است (ایشان را یارى نمی كند).
(5) قَدْ عَلِمْتَ، یا إِلَهِی، مَا نَالَنِی مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ مِمَّا حَظَرْتَ وَ انْتَهَكَهُ مِنِّی مِمَّا حَجَزْتَ عَلَیهِ، بَطَراً فِی نِعْمَتِكَ عِنْدَهُ، وَ اغْتِرَاراً بِنَكِیرِكَ عَلَیهِ.
اى خداى من، تو می دانى آنچه از فلان فرزند فلان به من رسیده از آنچه (ظلم و تعدّى) كه آن را نهى كرده اى، و از آنچه از من هتك حرمت نموده و آن را بر او منع نموده اى، و ستم او از طغیان و سركشى در نعمت تو است كه به او رسیده و از بى باكى و نترسیدن از كیفر تو است بر او (هنگام خواندن دعا به جاى فلان ابن فلان نام ستمگر و پدرش برده شود).
(6) اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ خُذْ ظَالِمِی وَ عَدُوِّی عَنْ ظُلْمِی بِقُوَّتِكَ، وَ افْلُلْ حَدَّهُ عَنِّی بِقُدْرَتِكَ، وَ اجْعَلْ لَهُ شُغْلًا فِیمَا یلِیهِ، وَ عَجْزاً عَمَّا ینَاوِیهِ
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ستم كننده و دشمن مرا به قدرت خود از ستم بر من بازدار، و با توانایى خود برّندگى (دشمنى) او را از من بشكن و براى او كارى كه در خور او است قرار ده (تا به آن مشغول شده از من چشم بپوشد) و او را در برابر کسی که با او دشمنى می كند ناتوان گردان.
(7) اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُسَوِّغْ لَهُ ظُلْمِی، وَ أَحْسِنْ عَلَیهِ عَوْنِی، وَ اعْصِمْنِی مِنْ مِثْلِ أَفْعَالِهِ، وَ لَا تَجْعَلْنِی فِی مِثْلِ حَالِهِ
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و او را به ستم كردن به من رخصت مده، و مرا در تسلّط بر او نیكو كمك فرما، و از بجا آوردن مانند كارهاى او نگهدار، و در مانند حال او قرار مده (مرا از ستم به دیگران و متصف شدن به خوهاى ناپسندیده مانند او حفظ فرما).
(8) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَعْدِنِی عَلَیهِ عَدْوَى حَاضِرَةً، تَكُونُ مِنْ غَیظِی بِهِ شِفَاءً، وَ مِنْ حَنَقِی عَلَیهِ وَفَاءً.
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا در برابر او یارى نما یارى نمودن آماده اى كه (چشم به راه آن نباشم تا) خشم به او بهبودى من باشد، و كینه ام را به سر رساند (یارى كه خشم را فرو نشاند و دادم را از او بستاند).
(9) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ عَوِّضْنِی مِنْ ظُلْمِهِ لِی عَفْوَكَ، وَ أَبْدِلْنِی بِسُوءِ صَنِیعِهِ بِی رَحْمَتَكَ، فَكُلُّ مَكْرُوهٍ جَلَلٌ دُونَ سَخَطِكَ، وَ كُلُّ مَرْزِئَةٍ سَوَاءٌ مَعَ مَوْجِدَتِكَ.
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و در عوض ستمى كه او به من كرده مرا مشمول عفو و بخشش خود گردان، و به جاى بدرفتارى او رحمتت به من عطا فرما، زیرا هر ناپسندى در برابر خشم تو اندك و هر اندوهى با پیشامد غضب تو هموار است.
(10) اللَّهُمَّ فَكَمَا كَرَّهْتَ إِلَی أَنْ أُظْلَمَ فَقِنِی مِنْ أَنْ أَظْلِمَ.
بار خدایا همچنان كه ناپسند من گردانیدى كه ستم بكشم مرا از اینكه (به دیگرى) ستم كنم نگهدار.
(11) اللَّهُمَّ لَا أَشْكُو إِلَى أَحَدٍ سِوَاكَ، وَ لَا أَسْتَعِینُ بِحَاكِمٍ غَیرِكَ، حَاشَاكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صِلْ دُعَائِی بِالْإِجَابَةِ، وَ اقْرِنْ شِكَایتِی بِالتَّغْییرِ.
به كسى جز تو شكوه نمی كنم، و از حكم كننده اى (بین ظالم و مظلوم) جز تو یارى نمی طلبم، آراسته و پاك می دانم تو را كه چنین كنم، پس بر محمّد و آل او درود فرست، و دعاى مرا به اجابت پیوند (بین دعا و اجابت فاصله اى قرار مده) و شكوه مرا با تغییر و از بین بردن همراه ساز (ستم ستمگر را از من دفع فرما تا شكوه ام پایان یابد).
(12) اللَّهُمَّ لَا تَفْتِنِّی بِالْقُنُوطِ مِنْ إِنْصَافِكَ، وَ لَا تَفْتِنْهُ بِالْأَمْنِ مِنْ إِنْكَارِكَ، فَیصِرَّ عَلَى ظُلْمِی، وَ یحَاضِرَنِی بِحَقِّی، وَ عَرِّفْهُ عَمَّا قَلِیلٍ مَا أَوْعَدْتَ الظَّالِمِینَ، وَ عَرِّفْنِی مَا وَعَدْتَ مِنْ إِجَابَةِ الْمُضْطَرِّینَ.
بار خدایا مرا به نومیدى از عدل و دادگرى خود آزمایش مفرما، و ستمگرم را به آسودگى از نادانى به (كیفر) خویش میازما تا بر ستم بر من ادامه دهد و بر حقم دست یابد، و به زودى آنچه (كیفرى) كه به ستمگران وعده داده اى به او بنما، و اجابت (دعائى) را كه بیچارگان وعده داده اى به من هویدا ساز.
(13) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنِی لِقَبُولِ مَا قَضَیتَ لِی وَ عَلَی وَ رَضِّنِی بِمَا أَخَذْتَ لِی وَ مِنِّی، وَ اهْدِنِی لِلَّتِی هِی أَقْوَمُ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا هُوَ أَسْلَمُ.
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا به پذیرفتن آنچه بر سود و زیانم مقدر نموده اى توفیق ده، و به آنچه (سودى كه) براى من (از دیگرى) و از من (براى دیگرى) گرفته اى خوشنودم گردان، و به راست ترین راه راهنمائیم نما، و به آنچه سالم تر است (از آفات) بگمارم.
(14) اللَّهُمَّ وَ إِنْ كَانَتِ الْخِیرَةُ لِی عِنْدَكَ فِی تَأخِیرِ الْأَخْذِ لِی وَ تَرْكِ الِانْتِقَامِ مِمَّنْ ظَلَمَنِی إِلَى یوْمِ الْفَصْلِ وَ مَجْمَعِ الْخَصْمِ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَیدْنِی مِنْكَ بِنِیةٍ صَادِقَةٍ وَ صَبْرٍ دَائِمٍ
بار خدایا و اگر نیكى من نزد تو در تأخیر گرفتن حقّ من و به كیفر نرساندن ستمگر من است تا روز رستاخیز (روزى كه حق و باطل از هم جدا می شود) و جاى گرد آمدن دشمنان، پس بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا (در هر كارى) به تصمیم نیكو و شكیبائى همیشگى كمك فرما.
(15) وَ أَعِذْنِی مِنْ سُوءِ الرَّغْبَةِ وَ هَلَعِ أَهْلِ الْحِرْصِ، وَ صَوِّرْ فِی قَلْبِی مِثَالَ مَا ادَّخَرْتَ لِی مِنْ ثَوَابِكَ، وَ أَعْدَدْتَ لِخَصْمِی مِنْ جَزَائِكَ وَ عِقَابِكَ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ سَبَباً لِقَنَاعَتِی بِمَا قَضَیتَ، وَ ثِقَتِی بِمَا تَخَیرْتَ
و از خواهش بد و حرص آزمندان (به دنیا) پناه ده، و در دل من نمونه پاداشى كه برایم (در آخرت) اندوخته اى و كیفرى كه براى دشمنم آماده ساخته اى را بنگار، و آن را وسیله خوشنودى من به آنچه مقدّر فرموده و اطمینانم به آنچه برگزیده اى قرار ده.
(16) آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ، وَ أَنْتَ عَلى كُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.
پروردگار جهانیان دعایم به اجابت رسان، زیرا تو داراى احسان بزرگ و تواناى بر هر چیزى.
ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه (فیض الاسلام)