•اقامه نماز ظهر و عصر
سوال7: آيا امام حسين(عليه السلام) در روز عاشورا نماز ظهر و عصر را جمعاً و بطور خوف نخواند؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ چون مستفاد از روايتى كه مفيد نقل فرموده و روايات ديگر اين است كه شهادت امام(عليه السلام) در آخر روز عاشورا و به حساب اهل فن تقريبا يك ساعت قبل از غروب شمس بوده، بنابر اين امام نماز ظهر و عصر را جمعاً خوانده و صلاة خوف بوده است كما اينكه در روايات تصريح شده است.
•تقاضاى امام حسين(ع) از دشمنان
سوال8: در برخى از روايات آمده است كه حضرت امام حسين(عليه السلام)پس از اينكه در لحظات آخر عمر در برابر عمل انجام شده، قرار گرفتند از دشمنان خود تقاضا كردند كه او را در رفتن به سرزمينى ديگر آزاد بگذارند. اين مطلب تا چه اندازه واقعيت دارد؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ اگر اين مطلب درست باشد ـ هرچند كه از طريق معتبرى روايت نشده است ـ منظور امام حسين(عليه السلام) از اين گفته اتمام حجت بر آنان و اثبات اين موضوع مى باشد كه ايشان براى پيكار نيامده، بلكه به دعوت كسانى آمده است كه ايشان را براى حكومت و فرماندهى دعوت نموده بودند.
•دليل پرتاب نمودن خون على اصغر بر آسمان
سوال9: در برخى از روايات آمده است كه حضرت امام حسين(عليه السلام)پس از بيرون آمدن خون از بدن مبارك خود و شيرخواره اش آن را به سوى آسمان پرتاب مى نمود و حتى يك قطره از آن به زمين بازنمى گشت. راز اين كار در چه چيزى نهفته است؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ آنچه به اثبات رسيده اين است كه حضرت سيدالشهداء(عليه السلام)خون مبارك فرزند شيرخوار خود و همچنين خون مبارك خود را پس از ضربه خوردن توسط پيكان سه شعبه در قلب گرامى شان به سمت آسمان پرتاب كردند كه از اين خون حتى يك قطره هم به سمت زمين بازنگشت و دليل اين كار حضرت جلوگيرى از نزول عذاب الهى بر مردم بوده است.
•تعداد كشته شدگان و مجروحان توسط امام حسين(ع)
سوال10: آيا اين مطلب اثبات شده است كه حضرت امام حسين(عليه السلام) در روز عاشورا دو هزار نفر را كشته اند؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ ابن شهر آشوب در كتاب مناقب خود درباره حضرت سيدالشهدا(عليه السلام)بيان مى كند كه: «حضرت(عليه السلام) آنقدر پيكار نمود تا اينكه هزار و نهصد و پنجاه نفر را به قتل رسانيد كه البته بايد آمار مجروحان را نيز بدان افزود.»
•شاعر «يا سيوف خذينى»
سوال11: آيا شعر: «اگر دين محمد به سامان نمى شود، مگر به كشتن من، پس اى شمشيرها مرا برباييد»(1) از حضرت امام حسين(عليه السلام)مى باشد؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ بيت مذكور سروده شاعر معروف شيخ محسن ابوالحب مى باشد و در ديوان ايشان نيز آمده است ولى به عنوان زبان حال به حضرت امام حسين(عليه السلام) نسبت داده مى شود.
•منع امام حسين(ع) از مشاركت زنان در جهاد
سوال12: با توجه به اينكه جهاد بر زنان واجب نمى باشد و مسئوليتى در قبال جنگ ندارند به چه دليلى امام حسين(عليه السلام) زنان را با خود به كربلا بردند؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ حضرت امام حسين(عليه السلام) به قصد جهاد به سوى كربلا حركت ننمودند تا گفته شود: چرا زنانى كه جهاد بر آنان واجب نيست را به همراه خود به كربلا بردند؟ بلكه ايشان در صحراى كربلا محاصره شدند و مجبور به دفاع از خود گرديدند; پس اين جهاد يك نوع جهاد دفاعى بوده است و با تمام اينها، حضرت(عليه السلام)زنان را از مشاركت در جهاد منع فرمودند.
•سر برهنه شدن زنان خاندان نبوت و امامت
سوال13: عده اى عقيده دارند اين مطلب كه زنان خاندان امام حسين(عليه السلام)سربرهنه شده باشند از طريق درستى براى ما ثابت نشده است، اين سخن تا چه اندازه اى صحيح مى باشد؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ اين سخن صحيح و درست مى باشد زيرا زنان گرانقدر خاندان نبوت و امامت والاتر از اين هستند كه سربرهنه در برابر ديدگان افراد بيگانه ظاهر شوند. البته اين به معنى باطل بودن آنچه درباره خارج شدن زنان آشفته موى اهل بيت بر اساس نقل زيارت ناحيه مقدسه نمى باشد زيرا امكان دارد كه زنان اهل بيت(عليهم السلام) موهاى خود را براى نشان دادن ميزان غم و اندوه و آن هم از زير حجاب آشفته نموده باشند.
•تفاوت اصحاب و انصار امام حسين(ع)
سوال14: آيا تفاوتى ميان انصار امام حسين(عليه السلام) با اصحابش وجود دارد؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ منظور از انصار كسانى هستند كه شخصى را در مواجهه با دشمنان يارى مى نمايند در حالى كه مقصود از اصحاب همراهان و ملازمان شخص مى باشد، چه او را در مواجهه با دشمنان يارى نمايند و چه يارى نكنند، به زبانى ديگر: رابطه ميان اين دو عنوان; رابطه عموم و خصوص من وجه است زيرا ممكن است شخصى توفيق نصرت را بيابد و در مقابل دشمنان به شخص يارى رساند در حالى كه توفيق مصاحبت و ملازمت شخص را نيابد، همانند آن شخص مسيحى كه به دست امام حسين(عليه السلام)ايمان آورد و همراه امام پيكار نمود. در مقابل، صاحب ممكن است به توفيق ملازمت و همراهى فرد دست پيدا كند اما موفق به يارى رساندن به هنگام پيكار با دشمنان نشود مانند محمد بن حنفيه، نيز ممكن است شخصى توفيق صحبت و نصرت را به صورت همزمان پيدا كند مانند حبيب ابن مظاهر(رضوان الله عليه).
•خوددارى نمودن حضرت عباس(ع) از آشاميدن آب
سوال15: به چه دليل است كه حضرت عباس(عليه السلام) از آشاميدن آب خوددارى نمودند در حالى كه اين كار مقدمه يك عمل واجب يعنى نجات جان خود و ديگران مى باشد؟
پاسخ: باسمه جلت اسمائه؛ دليلى كه ثابت نمايد آشاميدن آب باعث نجات جان مولايمان قمر بنى هاشم(عليه السلام) و ديگران مى شده است در دست نيست به ويژه اين كه حضرت امام حسين(عليه السلام) ايشان را از فرجام كار آگاه نموده بودند و حتى اگر يافته هاى تاريخى ثابت نمايند كه نوشيدن آب باعث نجات مى شده است باز هم نمى توان مطمئن بود كه اين عمل واقعاً وظيفه ايشان بوده است; چنانكه از ظاهر فرمايش شان در اين رجزخوانى مشهور كه: «به خدا كه اين از جمله اخلاق دينى من نمى باشد» نيز همين مطلب برداشت شود، به زبان ديگر نوشيدن آب بر ايشان حرام بوده است و ايشان نسبت به وظايف و تكاليفش از همه آگاه تر مى باشد و چرا نباشد وقتى كه معصوم(عليه السلام) در حق او مى فرمايد: «او به طور كامل از علم انباشته شده است.»(2)
------------------------------------------------------------------------
1. إن كان دينُ محمّد لم يستَقم إلاّ بِقتلى يا سيوف خُذينى
2. «زُقّ العلمَ زَقّاً».