دعای نهم: «دُعَاؤُهُ فِی الِاشْتِیاقِ»
- دعاى آن حضرت در آرزو داشتن به آمرزش -
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیهِ السَّلَامُ فِی الِاشْتِیاقِ إِلَى طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللهِ جَلَّ جَلَالُهُ:)
دعاى نهم از دعاهاى امام علیه السّلام است در اشتیاق (آرزومندى) به درخواست آمرزش از خدا كه بزرگ است بزرگوارى او:
(1) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صَیرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را (از نافرمانى) به توبه و بازگشت (از آن) كه پسندیده تو است (براى آن پاداش قرار داده اى) باز گردان، و از اصرار (بر گناه) كه آن را نمى پسندى (مرتكب آن را به كیفر می رسانى) دور گردان.
(2) اللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَینَ نَقْصَینِ فِی دِینٍ أَوْ دُنْیا، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِی أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً
بار خدایا و هر گاه بین دو زیان (دو كیفر بر اثر دو تقصیر و نافرمانى) قرار گرفتیم: یكى در دین و دیگرى در دنیا (و یكى را می بخشى) پس زیان (كیفر) را در آن كه زود می گذرد (دنیا) و عفو و بخشش را در آنكه مدّتش طولانى است (دین) قرار ده.
(3) وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّینِ یرْضِیكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا، وَ یسْخِطُكَ الْآخَرُ عَلَینَا، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا یرْضِیكَ عَنَّا، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا یسْخِطُكَ عَلَینَا
و چون به دو چیز تصمیم گیریم كه یكى از آن دو تو را از ما خوشنود گرداند (موجب رحمت و پاداش شود) و دیگرى تو را بر ما به خشم آرد (از رحمت دور و به كیفرمان برساند) پس ما را به آنچه تو را از ما خوشنود می كند برگردان، و نیروى ما را از آنچه تو را بر ما خشمگین می نماید سست نما (حضرت صادق علیه السّلام فرمود: مؤمن به حسنه اى «كار نیك» تصمیم می گیرد و آن را بجا نمی آورد پس حسنه اى براى او نوشته می شود، و اگر آن را بجا آورد ده حسنه نوشته خواهد شد، و مؤمن به سیئه اى «كار بد» تصمیم می گیرد كه آن را بجا آورد و انجام نمی دهد، بر او نوشته نمی شود. گفته اند: تصمیم در این خبر و مانند آن به خاطر گذراندن و با خود اندیشیدن است وگرنه تصمیم بر معصیت گناه است، و اگر آن را بجا آورد گناه دوباره اى است، و این گفتار را گرچه مورد گفتگو می باشد ولى ظاهر عبارت دعاء آن را تأیید می نماید)
(4) وَ لَا تُخَلِّ فِی ذَلِكَ بَینَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِیارِهَا، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ
و در آن هنگام نفس هاى ما را در اختیار خودشان مگذار، چون آنها جز آنچه تو توفیق دهى باطل و نادرستى را اختیار می نمایند، و جز آنچه تو رحم فرمائى به بدى امر می كنند.
(5) اللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَیتَنَا، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِكَ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِكَ
بار خدایا تو ما را از ناتوانى آفریدى و بر سستى بنا نهادى و از آب اندك و بى ارزش آغازمان نمودى (اشاره به فرمایش خداى تعالى «سوره سجده، آیه 7» وَ بَدَأَ خَلْقَ الانْسانِ مِنْ طینٍ» «8» ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهینٍ؛ یعنى و آفرینش انسان «آدم علیه السّلام» را از گل آغاز نمود، پس فرزندان او را از خلاصه از آب اندك بى ارزش «نطفه» بیافرید) پس ما را جز به توانائى تو جنبش و جز به یارى تو توانائى نیست.
(6) فَأَیدْنَا بِتَوْفِیقِكَ، وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِیدِكَ، وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ، وَ لَا تَجْعَلْ لِشَیءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِی مَعْصِیتِكَ
پس ما را به توفیق (جور شدن اسباب كار از جانب) خود كمك كن، و به راه راست خود راهنمائی مان فرما، و دیده دل‌هامان را از آنچه خلاف دوستى تو است كور گردان، و اندامى از اندام هاى ما را در معصیت و نافرمانیت فرو مبر (ما را توفیق ده كه آنچه نهى كرده اى در اندیشه نگذرانیم و گرد معاصى نرویم و رضاى تو را به دست آوریم.
(7) اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا، وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمَحَاتِ أَعْینِنَا، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِی مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَیئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ.
بار خدایا پس بر محمّد و آل او درود فرست، و راز‌هاى دل ها و جنبش هاى اندام ها و نگاه هاى پنهانى چشم ها و سخنان زبان هاى ما را در آنچه باعث ثواب تو گردد قرار ده تا كار نیكى كه به سبب آن سزاوار پاداش تو گردیم از دستمان نرود، و كار بدى كه به وسیله آن مستوجب كیفر تو شویم براى ما نماند.
ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه (فیض الاسلام)