عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
دعای ششم: «دُعَاؤُهُ عِنْدَ الصَّبَاحِ وَ الْمَسَاءِ»
- دعاى آن حضرت هنگام بامداد و شام -
 
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیهِ السَّلَامُ عِنْدَ الصَّبَاحِ وَ الْمَسَاءِ:)
دعاى ششم از دعاهاى امام علیه السّلام است به هنگام بامداد و شب:
 
(1) الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِی خَلَقَ اللَّیلَ وَ النَّهَارَ بِقُوَّتِهِ
سپاس خداى را كه به قدرت خود شب و روز را آفرید.
 
(2) وَ مَیزَ بَینَهُمَا بِقُدْرَتِهِ 
و به توانائى خویش بین‏شان فرق گذاشت (هر یك را از دیگرى جدا ساخت، شب را تاریك و روز را روشن گردانید).
 
(3) وَ جَعَلَ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَدّاً مَحْدُوداً، وَ أَمَداً مَمْدُوداً 
و براى هر یك از آن دو (نسبت به اوقات و اماكن) پایان معین و مدّت معلوم قرار داد.
 
(4) یولِجُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِی صَاحِبِهِ، وَ یولِجُ صَاحِبَهُ فِیهِ بِتَقْدِیرٍ مِنْهُ لِلْعِبَادِ فِیمَا یغْذُوهُمْ بِهِ، وَ ینْشِئُهُمْ عَلَیهِ 
براى بندگان در آنچه كه آنها را به سبب آن روزى و با آن پرورش‌ شان می‌ دهد هر یك از شب و روز را به همان اندازه (كوتاهى و بلندى) كه از جانب او تعیین گردیده جاى یكدیگر می‌ گمارد.
 
(5) فَخَلَقَ لَهُمُ‏ اللَّیلَ لِیسْكُنُوا فِیهِ‏ مِنْ حَرَكَاتِ التَّعَبِ وَ نَهَضَاتِ النَّصَبِ، وَ جَعَلَهُ لِبَاساً لِیلْبَسُوا مِنْ رَاحَتِهِ وَ مَنَامِهِ، فَیكُونَ ذَلِكَ لَهُمْ جَمَاماً وَ قُوَّةً، وَ لِینَالُوا بِهِ لَذَّةً وَ شَهْوَةً
و شب را براى ایشان آفرید تا از جنبش‌ هاى رنج‌ آور و دشواری‌ هاى خسته كننده (روز) بیارامند، و آن را (براى بندگان چون) لباس و جامه گردانید تا در آن آرام گرفته بخوابند كه آن بر ایشان‏ آسایش و توانائى است، و تا به سبب آن خوشى و خوشگذرانى یابند (در «سوره فرقان، آیه 47» فرماید: و هُوَ الَّذى جَعَلَ لَكُمُ اللَّیلَ لِباسًا یعنى و اوست خدایی كه شب را براى شما لباس گردانید).
 
(6) وَ خَلَقَ لَهُمُ‏ النَّهارَ مُبْصِراً لِیبْتَغُوا فِیهِ مِنْ فَضْلِهِ، وَ لِیتَسَبَّبُوا إِلَى رِزْقِهِ، وَ یسْرَحُوا فِی أَرْضِهِ، طَلَباً لِمَا فِیهِ نَیلُ الْعَاجِلِ مِنْ دُنْیاهُمْ، وَ دَرَكُ الْآجِلِ فِی أُخْرَاهُمْ
و روز را براى ایشان بیناكننده (روشن) آفرید تا در آن فضل و احسان او را بطلبند، و وسیله روزیش را به دست آورند، و براى رسیدن به سود كنونى از دنیاشان و یافتن (وسائل) سود آینده (سعادت همیشگى) در آخرتشان در زمین او گردش نمایند.
 
(7) بِكُلِّ ذَلِكَ یصْلِحُ شَأْنَهُمْ، وَ یبْلُو أَخْبَارَهُمْ، وَ ینْظُرُ كَیفَ هُمْ فِی أَوْقَاتِ طَاعَتِهِ، وَ مَنَازِلِ فُرُوضِهِ، وَ مَوَاقِعِ أَحْكَامِهِ، لِیجْزِی الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا، وَ یجْزِی الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى‏.
به همه این‏ها حال ایشان را اصلاح و سازگار می‌ نماید، و اخبار آنان (اعمال و كردارشان كه از خوبى و بدى آنها خبر می‌ دهد) را می‌ آزماید، و می‌ نگرد كه اینان در اوقات طاعت (واجب یا مستحب) و در جاهاى واجبات و موارد احكامش چگونه ‏اند (با آنان مانند كسى كه دیگرى را می‌ آزماید رفتار می‌ نماید لِیجْزِىَ الَّذینَ اساؤُا بِما عَمِلوا وَ یجْزِىَ الَّذینَ احْسَنوا بِالحُسنى‏؛ «سوره نجم، آیه 31» یعنى) تا كسانی كه كه با كردارشان بد كرده و آنانكه با رفتار شایسته نیكوئى نموده ‏اند جزاء دهد.
 
(8) اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا فَلَقْتَ لَنَا مِنَ الْإِصْبَاحِ، وَ مَتَّعْتَنَا بِهِ مِنْ ضَوْءِ النَّهَارِ، وَ بَصَّرْتَنَا مِنْ مَطَالِبِ الْأَقْوَاتِ، وَ وَقَیتَنَا فِیهِ مِنْ طَوَارِقِ الْآفَاتِ.
بار خدایا پس براى تو است حمد و سپاس كه صبح را براى ما (به روشنى روز) شكافتى (آشكار نمودى یا آنكه تاریكى صبح را شكافتى و آن را براى ما هویدا ساختى) و به وسیله آن ما را از روشنى روز بهره ‏مند گردانیدى، و به جاهایی كه روزی‌ ها بدست می‌‌ آید بینا فرمودى، و در آن از پیشامدهاى بلا و سختی‌ ها نگه داشتى.
 
(9) أَصْبَحْنَا وَ أَصْبَحَتِ الْأَشْیاءُ كُلُّهَا بِجُمْلَتِهَا لَكَ: سَمَاؤُهَا وَ أَرْضُهَا، وَ مَا بَثَثْتَ فِی كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا، سَاكِنُهُ وَ مُتَحَرِّكُهُ، وَ مُقِیمُهُ وَ شَاخِصُهُ وَ مَا عَلَا فِی الْهَوَاءِ، وَ مَا كَنَّ تَحْتَ الثَّرَى
به صبح درآمدیم و همه چیزها از آسمان و زمینشان و آنچه در هر یك از آن دو پراكنده ساختى از آرام و جنبنده و ایستاده و رونده آن و آنچه در هوا بالا رفته و آنچه در زیر خاك پنهان است، به صبح درآمدند در حالی كه همه ملك (در اختیار) تو هستیم.
 
(10) أَصْبَحْنَا فِی قَبْضَتِكَ یحْوِینَا مُلْكُكَ وَ سُلْطَانُكَ، وَ تَضُمُّنَا مَشِیتُكَ، وَ نَتَصَرَّفُ عَنْ أَمْرِكَ، وَ نَتَقَلَّبُ فِی تَدْبِیرِكَ.
به صبح در آمدیم در پنجه (قدرت) تو كه پادشاهى و توانائیت ما را فرا می‌ گیرد، و اراده و خواست تو ما را گرد می‌ آورد، و از روى امر و فرمان تو است كه در كارها دست می‌ بریم، و در تدبیر تو (آنچه بر وفق مصلحت قرار داده ‏اى) رفت و آمد می‌ نمائیم.
 
(11) لَیسَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ إِلَّا مَا قَضَیتَ، وَ لَا مِنَ الْخَیرِ إِلَّا مَا أَعْطَیتَ.
از هر سودى جز آنچه فرمان تو بر آن رفته (آن را آفریده ‏اى) و از هر نیكى جز آنچه بخشیده ‏اى براى ما نیست.
 
(12) وَ هَذَا یوْمٌ حَادِثٌ جَدِیدٌ، وَ هُوَ عَلَینَا شَاهِدٌ عَتِیدٌ، إِنْ أَحْسَنَّا وَدَّعَنَا بِحَمْدٍ، وَ إِنْ أَسَأْنَا فَارَقَنَا بِذَمٍّ.
و این روز (روز) نو آمده و تازه ‏اى است (از این جمله پیدا است كه این دعا را باید به هنگام صبح خواند، و بیان نشدن لفظ مساء در عنوان بعضى از صحیفه‏ ها این سخن را تأیید می‌ نماید، و با بیان شدن آن در بیشتر از نسخه ‏ها هم منافات ندارد، زیرا مساء پایان روز است چنان‌ كه صباح آغاز آنست، و بنابراین آنچه گفته‏ اند: سزاوار است هر گاه این دعا به هنگام شب خوانده شود به جاى اصبحنا در جمله نهم و دهم امسینا بگویند، لازم نیست اگر چه طریق احتیاط گفتن هر دو قسم است) و آن بر ما گواه آماده ‏اى است، اگر نیكى كنیم با سپاسگزارى ما را بدرود می‌ نماید و اگر بدى كنیم با نكوهش از ما جدا خواهد شد (گفته ‏اند: گفتار و گواهى دادن روز به زبان حال است و آنچه در آن واقع می‌ شود در علم خداى تعالى به منزله شهادت و گواهى است، پس سزاوار است مؤمن گفتار آن را به گوش دل بشنود و به مقتضاى آن عمل نماید، و گفته ‏اند: آن از باب تجسّم ایام و اعمال در روز قیامت است و حقّ هم همین است چنان‌ كه روایات بر آن گویا است، و از آن جمله روایتى است كه سید علیخان «رحمه الله» در شرح صحیفه خود از كتاب كافى نقل نموده: حضرت صادق علیه السّلام فرمود: روزى نیست كه بر پسر آدم بیاید جز آنكه به او می‌ گوید: اى پسر آدم من روز نو آمده هستم و بر تو گواهم پس در من نیكو بگو و نیك انجام ده كه روز قیامت براى تو گواهى دهم و پس از این هرگز مرا نخواهى دید، بنابراین اگر كسى روزى كار بدى انجام داد و پس از آن پشیمان شد نباید بگوید: فلان روز، روز بدى بود، چون روز بد نكرده است، و از این رو است كه از پیغمبر صلّى الله علیه و آله «چنان‌ كه سید نعمت الله جزائرى رحمه الله در كتاب نور الأنوار فرموده» روایت شده: لا تسبّوا الدّهر فانّ الدّهر هو الله «روزگار را دشنام ندهید كه روزگار خدا است یعنى آن را خدا آفریده است» و اینكه از پیغمبر یا ائمّه معصومین علیهم السّلام رسیده كه از بعضى روزها دورى گزینید كه آن روز نحس و بد اختر است دلالت دارد بر اینكه دنبال فلان كار نروید كه انجام آن نیك نیست).
 
(13) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنَا حُسْنَ مُصَاحَبَتِهِ، وَ اعْصِمْنَا مِنْ سُوءِ مُفَارَقَتِهِ بِارْتِكَابِ جَرِیرَةٍ، أَوِ اقْتِرَافِ صَغِیرَةٍ أَوْ كَبِیرَةٍ
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و نیكى همراه بودن با این روز را روزى ما گردان، و ما را از بدى مفارقت و جدا شدن از آن بر اثر نافرمانى یا بجا آوردن گناه كوچك یا بزرگ نگهدار (وصف نمودن امام علیه السّلام گناه را به كوچك و بزرگ وصف اضافى است مانند بوسیدن زنى كه حرام است بوسیدن او كه گناه كوچك است نسبت به زناى با او بزرگ است نسبت به نگاه كردن به او، و همچنین است گناهانى كه در اخبار به نام كبائر تعیین شده مانند شرك به خدا و به ناحق دیگرى را كشتن و خوردن ربا و مال یتیم، و گر نه گناه كوچك و بزرگ نیست، بلكه همه گناهان بزرگ است و كوچكى بعضى از آنها نسبت به دیگرى است كه عقاب و كیفر آن بیشتر است، از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده فرمود: الكبائر، الّتى اوجب الله عز و جلّ النّار علیها یعنى گناهان بزرگ آنست كه خداى عزّ و جلّ در برابر آنها آتش را واجب گردانیده).
 
(14) وَ أَجْزِلْ لَنَا فِیهِ مِنَ الْحَسَنَاتِ، وَ أَخْلِنَا فِیهِ مِنَ السَّیئَاتِ، وَ امْلَأْ لَنَا مَا بَینَ طَرَفَیهِ حَمْداً وَ شُكْراً وَ أَجْراً وَ ذُخْراً وَ فَضْلًا وَ إِحْسَاناً.
و در این روز براى ما نیكی‌ ها را بیافزا، و از بدی‌ ها تهى‏ مان ساز، و دو طرف (اوّل تا آخر) آن را براى ما از ستایش و سپاس و پاداش و اندوخته (براى آخرت) و بخشش و نیكى پر گردان.
 
(15) اللَّهُمَّ یسِّرْ عَلَى الْكِرَامِ الْكَاتِبِینَ مَئُونَتَنَا، وَ امْلَأْ لَنَا مِنْ حَسَنَاتِنَا صَحَائِفَنَا، وَ لَا تُخْزِنَا عِنْدَهُمْ بِسُوءِ أَعْمَالِنَا.
بار خدایا زحمت و رنج ما را بر نویسندگان گرامى (فرشتگانى كه اعمال را می‌ نویسند) آسان گردان، و نامه‏ هاى (اعمال) ما را از حسنات و نیكی‌ هاى ما پر ساز، و ما را نزد آنان به بدى كردارهاى خود رسوا مكن (در قرآن كریم «سوره تکویر، آیه 10» فرماید: وَ اذَ الصُّحُفُ نُشِرَتْ؛ یعنى و هنگامی كه نامه‏ هاى «اعمال كه فرشتگان نوشته‏ اند» گشوده شود، عبدالله ابن موسى ابن جعفر علیه السّلام گفته: از پدرم پرسیدم آیا هرگاه بنده اراده كند كه گناه یا كار نیكى بجا آورد دو فرشته «كه بر اعمال او گماشته شده ‏اند» علم به آن دارند؟ فرمود: آیا بوى پلیدى و بوى پاكیزه یكسان است؟ گفتم نه فرمود: بنده هر گاه اراده نیكو نماید نفس او با بوى پاكیزه بیرون شود، پس فرشته سمت راست به فرشته سمت چپ می‌ گوید: درنگ كن كه اراده نیكو نموده، و چون آن را بجا آورد زبانش قلم و آب دهانش سیاهى «مركّب» گردد و آن فرشته آن حسنه را براى او می‌ نویسد، و هر گاه اراده گناه كند نفس او با بوى پلید بیرون آید، پس فرشته سمت چپ به فرشته سمت راست می‌ گوید: درنگ كن كه اراده بدى نموده، و چون آن را بجا آورد زبانش قلم و آب دهانش سیاهى شود و آن فرشته آن را براى او ثبت نماید).
 
(16) اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنَا فِی كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِهِ حَظّاً مِنْ عِبَادِكَ، وَ نَصِیباً مِنْ شُكْرِكَ وَ شَاهِدَ صِدْقٍ مِنْ مَلَائِكَتِكَ.
بار خدایا در هر ساعتى از ساعت‌ هاى این روز بهره ‏اى از بندگانت و بهره ‏اى از سپاسگزاریت، و گواه راستى از فرشتگانت براى ما قرار ده (توفیق حسنات به ما عطا فرما تا فرشته براى ما گواهى دهد، و عرب هر گاه چیزى را بستاند آن را به صدق و راستى اضافه می‌ نماید).
 
(17) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْفَظْنَا مِنْ بَینِ أَیدِینَا وَ مِنْ خَلْفِنَا وَ عَنْ أَیمَانِنَا وَ عَنْ شَمَائِلِنَا وَ مِنْ جَمِیعِ نَوَاحِینَا، حِفْظاً عَاصِماً مِنْ مَعْصِیتِكَ، هَادِیاً إِلَى طَاعَتِكَ، مُسْتَعْمِلًا لِمَحَبَّتِكَ.
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را از (دام‌ هاى شیطان و از هر پیشامدى در) پیش رو و پشت سر و از اطراف راست و چپ و از همه جوانبمان نگهدارى كن، نگهدارى كه از نافرمانى تو نگهدارنده و به طاعت و بندگى تو راهنما و براى دوستى به تو به كار برده شود.
 
(18) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنَا فِی یوْمِنَا هَذَا وَ لَیلَتِنَا هَذِهِ وَ فِی جَمِیعِ أَیامِنَا لِاسْتِعْمَالِ الْخَیرِ، وَ هِجْرَانِ الشَّرِّ، وَ شُكْرِ النِّعَمِ، وَ اتِّبَاعِ السُّنَنِ، وَ مُجَانَبَةِ الْبِدَعِ، وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ، وَ النَّهْی عَنِ الْمُنْكَرِ، وَ حِیاطَةِ الْإِسْلَامِ، وَ انْتِقَاصِ الْبَاطِلِ وَ إِذْلَالِهِ، وَ نُصْرَةِ الْحَقِّ وَ إِعْزَازِهِ، وَ إِرْشَادِ الضَّالِّ، وَ مُعَاوَنَةِ الضَّعِیفِ، وَ إِدْرَاكِ اللَّهِیفِ‏
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را در این روز و این شب و همه روزهامان توفیق عطا فرما براى انجام نیكى و دورى از بدى و سپاسگزارى از نعمت‌ ها و پیروى از سنّت‌ ها (واجبات و مستحبّات) و ترك بدعت‌ ها (احداث چیزهائى در دین كه از دین نیست) و امر به معروف (واداشتن به پسندیده: واجب و مستحب) و نهى از منكر (بازداشتن از زشتی‌ ها: حرام و مكروه) و حفظ و نگهدارى (اصول و فروع) اسلام، و نكوهش باطل و نادرستى و خوار نمودن آن، و یارى حق و گرامى گردانیدن آن، و راهنمائى گمراه، و كمك ناتوان، و رسیدن به فریاد ستم رسیده.
 
(19) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْهُ أَیمَنَ یوْمٍ عَهِدْنَاهُ، وَ أَفْضَلَ صَاحِبٍ صَحِبْنَاهُ، وَ خَیرَ وَقْتٍ ظَلِلْنَا فِیهِ
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و این روز را مبارك‌ ترین روزى گردان كه ما به آن برخورده ‏ایم، و برترین همراهى كه ما با آن همراه شده‏ ایم، و بهترین وقتى كه (با گفتار و كردار نیك) در آن به سر برده ‏ایم.
 
(20) وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ مَرَّ عَلَیهِ اللَّیلُ وَ النَّهَارُ مِنْ جُمْلَةِ خَلْقِكَ، أَشْكَرَهُمْ لِمَا أَوْلَیتَ مِنْ نِعَمِكَ، وَ أَقْوَمَهُمْ بِمَا شَرَعْتَ مِنْ شرَائِعِكَ، وَ أَوْقَفَهُمْ عَمَّا حَذَّرْتَ مِنْ نَهْیكَ.
و ما را خوشنودترین كسان از گروه آفریدگانت كه شب و روز بر آنها گذشته قرار داده، سپاسگزارنده ‏ترین ایشان به نعمت‌ هائى كه عطا كرده‏ اى، و پایدارترین آنها به احكامى كه (به وسیله پیغمبرانت) بیان فرمودى، و جلوگیرترین آنان از نهى ‎ای كه از آن ترسانیدى (براى آن كیفر قرار دادى).
 
(21) اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِیداً، وَ أُشْهِدُ سَمَاءَكَ وَ أَرْضَكَ وَ مَنْ أَسْكَنْتَهُمَا مِنْ مَلائِكَتِكَ وَ سَائِرِ خَلْقِكَ فِی یوْمِی هَذَا وَ سَاعَتِی هَذِهِ وَ لَیلَتِی هَذِهِ وَ مُسْتَقَرِّی هَذَا، أَنِّی أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، قَائِمٌ بِالْقِسْطِ، عَدْلٌ فِی الْحُكْمِ، رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ، مَالِكُ الْمُلْكِ، رَحِیمٌ بِالْخَلْقِ.
بار خدایا تو را گواه می‌ گیرم و تو بس هستى براى گواهى، و گواه می‌ گیرم آسمان و زمینت و كسانى از فرشتگان و سایر آفریدگانت را كه در آن دو جا داده ‏اى در این روز و این ساعت‏ و این شب و در این جایگاه خود به اینكه گواهى می‌ دهم تو خدائى می‌ باشى كه جز تو خدائى نیست، توئى به پا دارنده عدالت و برابر دارنده در حكم و مهربان به بندگان و دارنده هر ملك و پادشاهى، و رحم كننده به آفریده‌ شدگانت.
 
(22) وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ و خِیرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ، حَمَّلْتَهُ رِسَالَتَكَ فَأَدَّاهَا، وَ أَمَرْتَهُ بِالنُّصْحِ لِأُمَّتِهِ فَنَصَحَ لَهَا
و گواهى می‌ دهم كه محمّد بنده و فرستاده و برگزیده از آفریدگان تو است، او را به رساندن پیغام خود (به بندگان) واداشتى پس آن را (به مردم) رساند، و به پند دادن به امّتش امر فرمودى پس آنها را پند داد.
 
(23) اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، أَكْثَرَ مَا صَلَّیتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، وَ آتِهِ عَنَّا أَفْضَلَ مَا آتَیتَ أَحَداً مِنْ عِبَادِكَ، وَ اجْزِهِ عَنَّا أَفْضَلَ وَ أَكْرَمَ مَا جَزَیتَ أَحَداً مِنْ أَنْبِیائِكَ عَنْ أُمَّتِهِ
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست بیش از آنچه بر كسى از آفریدگانت درود فرستاده ‏اى، و از جانب ما به او عطا كن بهترین چیزى كه بر كسى از بندگانت عطا كرده ‏اى، و به او پاداش ده برترین و گرامى ‏ترین پاداشى كه به هر یك از پیغمبرانت از جانب امّتش به او داده ‏اى.
 
(24) إِنَّكَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْجَسِیمِ، الْغَافِرُ لِلْعَظِیمِ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ مِنْ كُلِّ رَحِیمٍ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیبِینَ الطَّاهِرِینَ الْأَخْیارِ الْأَنْجَبِینَ.
زیرا تویى بسیار بخشنده نعمت بزرگ، و آمرزنده براى (گناه) بزرگ و تو از هر مهربان مهربانترى، پس بر محمّد و آل او كه (از هر عیب و نقصى) پاك و پاكیزه و نیكان و گرامى‏ ترین (خلق) اند درود فرست.
 
ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط دعای اول: ستایش نمودن خدای عزوجل دعای دوم: درود بر محمد و آل او دعای سوم: درود بر حمله (نگاه دارندگان) عرش دعای چهارم: درود بر كساني كه به پيغمبران ايمان آورده ‏اند دعای پنجم: دعاى آن حضرت براى خود و نزديكانش دعای هفتم: دعاى آن حضرت در مهمّات و سختي ها دعای هشتم: دعاى آن حضرت در پناه بردن به خدا دعای نهم: دعاى آن حضرت در آرزو داشتن به آمرزش دعای دهم: دعاى آن حضرت در التجاء به خداى تعالى دعای یازدهم: دعاى آن حضرت در عاقبت به خيری‌ ها