عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
خطبه دویست و بیستم:
 
از سخنان آن حضرت عليه السلام است در چگونگى بيعت مردم با آن بزرگوار:
 
و پيش از اين (در سخن پنجاه و سوم و صد و سى و هفتم) مانند آن به الفاظ ديگر گذشت:
 
(1) (براى بيعت با من) دستم را گشوديد و من به هم نهادم، و آن را كشيديد و من باز داشتم، پس از آن بر من ازدحام نموديد چون ازدحام شتران تشنه هنگامی كه به آبشخورهاشان وارد می شوند، 
 
(2) تا اينكه بند كفش (از پاها) گسيخت، و عباء (از دوش) افتاد، و ناتوان زير پا ماند، و شادى‏ مردم بر اثر بيعتشان با من به جایى رسيد كه بچه‏ ها خوشنود گشتند، و پيران ناتوان و بيماران گرفتار سختى و رنج و دختران نورسیده بى ‏نقاب براى ديدار آن آمدند (پس نبايد با چنين بيعتى كه از روى كمال ميل و رغبت انجام گرفته به طوری كه از بسيارى شادى همه از خود بى ‏خود شدند مخالفت نموده پيروى بيعت كنندگان نكرده يا آن را نقض نمايند).
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط خطبه 1: خطبه ای درباره آفرينش آسمان و زمين و آدم خطبه 2: خطبه ای پس از بازگشت از صفّين خطبه 3: خطبه معروف به شِقشِقيّه خطبه 4: خطبه ای بعد از كشته شدن طلحه و زبير خطبه 5: خطبه ای بعد از وفات پيامبر (صلى الله عليه و آله) در خطاب به عباس و ابوسفيان خطبه 6: خطبه ای در هنگامی كه از ایشان خواستند طلحه و زبير را دنبال نكند خطبه 7: خطبه ای در مذمت مريدان شيطان خطبه 8: خطبه ای براى برگرداندن زبير به بيعت خطبه 9: خطبه ای در وصف خود و دشمنانش در جمل خطبه 10: خطبه ای در تحريك شيطان نسبت به اهل جمل و عواقب وخيم آن