عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
خطبه دویست و سوم:
 
از خطبه‏ هاى آن حضرت عليه السلام است (در شكايت از اصحاب خود هنگامی كه در جنگ با اهل شام سستى نموده‏ و به بهانه از انجام فرمان آن بزرگوار خوددارى كردند):
 
(1) بار خدايا! هر يك از بندگان تو كه گفتار ما را كه به عدل و درستى نه جور و ستم و براى اصلاح دين و دنيا و فساد و تباهكارى مى ‏گویيم بشنود و بعد از شنيدن آن را نپذيرد، سببى براى مخالفت او نيست مگر بازگشت از يارى تو، و كاهلى از ارجمند گردانيدن دين تو، 
 
(2) پس اى بزرگتر همه گواهان تو و جميع آن را كه در زمين و آسمان هايت سكنى داده ‏اى (از جن و انس و فرشتگان) بر (مخالفت) او (مرا كه بى اعتنایى به دين تو است) گواه مى‏ گيريم (به اينكه در تبليغ امر تو كوتاهى نكرده ‏ام) پس بعد از اين گواه گرفتن، تو بى ‏نياز كننده‏ اى (ما را) از يارى او، و او را به گناهش (مخالفت با ما) گيرنده ‏اى.
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط خطبه 1: خطبه ای درباره آفرينش آسمان و زمين و آدم خطبه 2: خطبه ای پس از بازگشت از صفّين خطبه 3: خطبه معروف به شِقشِقيّه خطبه 4: خطبه ای بعد از كشته شدن طلحه و زبير خطبه 5: خطبه ای بعد از وفات پيامبر (صلى الله عليه و آله) در خطاب به عباس و ابوسفيان خطبه 6: خطبه ای در هنگامی كه از ایشان خواستند طلحه و زبير را دنبال نكند خطبه 7: خطبه ای در مذمت مريدان شيطان خطبه 8: خطبه ای براى برگرداندن زبير به بيعت خطبه 9: خطبه ای در وصف خود و دشمنانش در جمل خطبه 10: خطبه ای در تحريك شيطان نسبت به اهل جمل و عواقب وخيم آن