عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
خطبه صد و نود و یکم:
 
از سخنان آن حضرت عليه السلام است (در نادرست بودن گمان کسی که اعتقاد داشت انديشه معاويه رساتر و تدبيرش بهتر از آن بزرگوار است):
 
(1) سوگند به خدا معاويه از من زيركتر نيست، وليكن او بی وفایى و خيانت كرده و معصيت و نافرمانى مى‏ نمايد (در هر امرى مكر و حيله به كار برده به عهد و پيمان پايبند نيست، از اين رو نادانان تصور می كنند اين از زيركى و دانایى او است) 
 
(2) و اگر مكر و بی وفایى نكوهيده نبود (خداوند عذاب براى آن مقرر نفرموده بود) من زيركترين مردم بودم، ولى (بدانيد كه) هر مكر و بی وفایى گناهى است، و هر گناهى نافرمانى است، و روز قيامت براى هر عهد و پيمان شكنى پرچم و نشانه‏ اى است كه به آن شناخته می شود (گناهش آشكار بوده به آتش مى ‏بردش) 
 
(3) و سوگند به خدا من غافلگير نمى ‏گردم تا درباره ‏ام مكر و حيله به كار برند (چون هميشه به مكر و خدعه آنها آگاهم) و در سختى و گرفتارى عاجز و ناتوان نمى ‏شوم (زيرا از همه كس تواناترم، ولى براى پيروى از دستور خدا و رسول از آنچه رضاى آنها نيست چشم مى ‏پوشم، و اين دليل برترى و تواناترى رأى و انديشه ديگرى از من نيست كه او پيرو شيطان و هواى نفس بوده، و من در هر امرى خدا را در نظر مى‏ گيرم).
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط خطبه 1: خطبه ای درباره آفرينش آسمان و زمين و آدم خطبه 2: خطبه ای پس از بازگشت از صفّين خطبه 3: خطبه معروف به شِقشِقيّه خطبه 4: خطبه ای بعد از كشته شدن طلحه و زبير خطبه 5: خطبه ای بعد از وفات پيامبر (صلى الله عليه و آله) در خطاب به عباس و ابوسفيان خطبه 6: خطبه ای در هنگامی كه از ایشان خواستند طلحه و زبير را دنبال نكند خطبه 7: خطبه ای در مذمت مريدان شيطان خطبه 8: خطبه ای براى برگرداندن زبير به بيعت خطبه 9: خطبه ای در وصف خود و دشمنانش در جمل خطبه 10: خطبه ای در تحريك شيطان نسبت به اهل جمل و عواقب وخيم آن