خطبه صد و سی و ششم:

 

از سخنان آن حضرت عليه السلام است (براى اصحابش فرمود كه منظور آنها از بيعت با آن بزرگوار به دست آوردن رياست و متاع دنيا بود نه ترويج دين مقدس اسلام): 

 

(1) بيعت شما با من بدون فكر و انديشه نبود (بلكه همه اجتماع كرده از روى فكر و انديشه درست اقدام بر اين امر نموديد، پس نبايد هيچ يك از شما نقض بيعت كرده يا پشيمان شويد، و اين مانند بيعت با ابى بكر نبود كه بى انديشه انجام داديد و عمر گفت: إن بيعة أبى بكر كانت فلتة، و قى الله شرها، فمن عاد إلى مثلها فاقتلوه؛ يعنى بيعت با ابى بكر بى انديشه انجام گرفت، خدا از شر آن نگاه‏دارد، پس اگر ديگرى به مانند آن باز گردد او را بكشيد) و كار من و شما يكسان نيست (زيرا)

 

(2) من شما را براى خدا (ترويج از قواعد دين) مى ‏خواهم و شما مرا براى (به دست آوردن بهره ‏هاى دنياى) خود مى‏ خواهيد!! 

 

(3) اى مردم! مرا بر نفس (اماره) خودتان يارى كنيد (از هواى نفس پيروى نكرده مطيع و فرمانبردار من باشيد) سوگند به خدا براى گرفتن حق ستمديده از ستمگر از روى عدل و انصاف حكم می كنم و ستمكار را با حلقه بينى او مى ‏كشم (مانند شتر كه در بينی اش حلقه كنند و مهارش را بكشند) تا اينكه او را به آبخور حق وارد سازم اگر چه به آن بى‏ ميل باشد (ستمگر را ذليل و خوار گردانم تا حق ستمديده را از او بستانم).

 

ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)