عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
خطبه صد و بیست و نهم:
 
از خطبه ‏هاى آن حضرت عليه السلام است راجع به پيمانه ها و ترازوها:
 
(ولى چيزى از اين مقوله در آن نقل نشده، شايد سبب اينست كه چون رويه سيد رضى عليه الرحمة بر اين بوده كه همه فرمايش هاى امام عليه السلام را ذكر ننمايد بلكه گلچين كرده، لذا ممكن است قسمتى كه راجع به اين عنوان بوده ساقط نموده، و شايد هم سيد تصرفى در آن ننموده، بلكه اين عنوان مستفاد است از جمله أين المتورعون فى مكاسبهم و المتنزهون فى مذاهبهم؛ يعنى كجايند پرهيزكاران در تجارت و داد و ستدهاى خود، و پاكان آراسته‏ ها در كردارشان. و شايد از كم فروشى مردم نزد آن بزرگوار سخن در ميان آمده كه اين كار زشت شعار بوده حضرت اين خطبه را فرموده):
 
(1) بندگان خدا، شما و آرزوهايتان از اين دنيا مهمانان هستيد كه مدت مهمانی تان معلوم شده، و بدهکارانی مى ‏باشيد كه بستانكار (وامش را) از شما مطالبه می كند، و مدت مهمانی تان اندك و وامتان عمل (عبادت و بندگى) است كه (نزد نويسندگان) محفوظ است، 
 
(2) پس چه بسيار كوشنده در عملى است كه (آن را) ضایع می كند (مانند ریاكاران) و چه بسيار رنج برنده ‏اى است كه (از آن) زيان مى ‏برد (چون خوارج و نواصب)
 
(3) و شما در روزگارى واقع شده ‏ايد كه خير و نيكویى به آن پشت كرده و شر و بدى به آن رو آورده و شيطان به هلاك و تباه نمودن مردم طمع دارد، پس اكنون هنگامى است كه اسباب كار او قوت گرفته و مكر و حيله ‏اش به همه جا راه يافته شكار كردنش آسان شده است. 
 
(4) به مردم هر جا كه خواهى درست نظر كن، آيا هيچ مى ‏بينى مگر فقيرى كه از فقر و درويشى رنج مى‏ برد (شكيبایى ندارد و به آنچه خدا خواسته راضى نيست) يا ثروتمندى كه شكر نعمت خدا بجا نياورده كفران می كند، يا بخيلى كه براى زياد كردن دارایى به مال خدا بخل مى ‏ورزد، يا متمرد و سركشى كه گويا گوش او براى شنيدن پند و اندرزها سنگين است؟ 
 
(5) كجايند نيكان و شايستگان شما و آزادمردان و كرم دارانتان، و كجايند پرهيزكاران در داد و ستد و پاكان در كردارشان؟ آيا همگى از اين دنياى پست و سراى رنج و بدبختى با شتاب كوچ نكردند؟ 
 
(6) و آيا جانشين شده ‏ايد شما در ميان مردم نخاله بد كه از جهت پستى و بى ‏لياقتى و سزاوار نبودن ذكر نام ايشان دو لب در توبيخ و سرزنش آنان روى هم نمى ‏افتد (شما كه جانشين آن نيكان هستيد به قدرى رذل و پست مى ‏باشيد كه براى نبردن نامتان مذمت از شما هم سزاوار نيست) پس (در اين مصيبت بايد بگویيم:) إنا لله و إنا إليه راجعون؛‏ يعنى ما همه بندگان خدا و مملوك او هستيم و به سوى حكم و فرمان او باز مى ‏گرديم: 
 
(7) فساد و تباهكارى نمايان شده است (معروف منكر و منكر معروف گرديده) پس نيست شخصى كه آن را تغيير دهد، و نه منع كننده ‏اى كه از آن نهى نمايد!! (امر به معروف و نهى از منكر نمى ‏كنيد و) با اين رويه مى ‏خواهيد در بهشت در جوار رحمت خدا و از ارجمندترين دوستان او باشيد؟ 
 
(8) چه دور و نادرست است انديشه شما!! خدا را براى رفتن به بهشت او (با كردار زشت و گفتن اينكه رحيم و كريم و آمرزنده است) نمى‏ توان فريب داد، و رضا و خوشنودى او به دست نمى ‏آيد مگر به طاعت و بندگى كردن. 
 
(9) خدا لعنت كند (از رحمتش دور گرداند) كسانى را كه به معروف امر می كنند و خود آن را بجا نمى ‏آورند، و منكر را نهى مى ‏نمايند و خود مرتكب آن می شوند.
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط خطبه 1: خطبه ای درباره آفرينش آسمان و زمين و آدم خطبه 2: خطبه ای پس از بازگشت از صفّين خطبه 3: خطبه معروف به شِقشِقيّه خطبه 4: خطبه ای بعد از كشته شدن طلحه و زبير خطبه 5: خطبه ای بعد از وفات پيامبر (صلى الله عليه و آله) در خطاب به عباس و ابوسفيان خطبه 6: خطبه ای در هنگامی كه از ایشان خواستند طلحه و زبير را دنبال نكند خطبه 7: خطبه ای در مذمت مريدان شيطان خطبه 8: خطبه ای براى برگرداندن زبير به بيعت خطبه 9: خطبه ای در وصف خود و دشمنانش در جمل خطبه 10: خطبه ای در تحريك شيطان نسبت به اهل جمل و عواقب وخيم آن