خطبه صد و بیست و سوم:
از سخنان آن حضرت عليه السلام است در توبيخ و سرزنش اصحاب خود:
(1) مانند آنست كه مى بينم شما را (هنگام به هم ريختن براى فرار از جنگ) سر و صدا راه مى اندازيد (غوغا و هياهو مى نماييد) مانند صداى پوست سوسمارها در وقتى كه (در راه) به هم ماليده می شوند، حقى را نمى گيريد (در مقابل دشمن ايستادگى نمى نمایيد) و از ظلم و ستم (ستمگر) جلوگيرى نمى كنيد،
(2) شما را در راه (بهشت) آزاد گذاشته اند، پس نجات و رستگارى براى كسى است كه خود را در آن افكند (در راه خدا بجنگد) و هلاكت و بدبختى براى کسی که توقف كند (از جهاد خوددارى نمايد).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)