عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
خطبه صد و ششم:
 
از سخنان آن حضرت عليه السلام است (در يكى از روزهاى جنگ صفين‏ براى توبيخ و سرزنش اصحاب خود پس از شكست و فرار از لشگر شام و برگشتن و فتح نمودن آنان): 
 
(1) (در كارزار) گريختن و پشت كردن شما را از صف هاتان ديدم، اهل شام كه جفاكارانى بدخو و پست و عرب هاى باديه نشين هستند شما را گريزاندند، در حالتى كه شما از برازندگان و جوانمردان عرب هستيد، و چون تقدم بينى (نسبت به اعضاى بدن) شريف و مقدم و مانند كوهان شتر بلند مرتبه و بزرگتر از آنها مى‏ باشيد (پس در اين صورت شكست و فرار سزاوار شما نبود) 
 
(2) دردهاى سينه من شفا يافت (غم و اندوهم زائل گشت) آنگاه كه ديدم در آخر كار آنها را می رانديد، چنان كه شما را رانده بودند، و از سنگرهاشان دور مى‏ نموديد، چنان كه شما را دور كرده بودند، و به وسيله شمشيرها آنها را كشته مستأصل و بيچاره مى‏ كرديد، و نيزه ‏ها بر ايشان مى ‏زديد (تا اينكه بر اثر فرار) 
 
(3) اولشان به آخرشان سوار مى‏ شدند (روى هم مى ‏افتادند) مانند شترهاى تشنه رانده شده كه از حوض ها و آبگاه هاشان منع كرده دور نمايند.
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط خطبه 1: خطبه ای درباره آفرينش آسمان و زمين و آدم خطبه 2: خطبه ای پس از بازگشت از صفّين خطبه 3: خطبه معروف به شِقشِقيّه خطبه 4: خطبه ای بعد از كشته شدن طلحه و زبير خطبه 5: خطبه ای بعد از وفات پيامبر (صلى الله عليه و آله) در خطاب به عباس و ابوسفيان خطبه 6: خطبه ای در هنگامی كه از ایشان خواستند طلحه و زبير را دنبال نكند خطبه 7: خطبه ای در مذمت مريدان شيطان خطبه 8: خطبه ای براى برگرداندن زبير به بيعت خطبه 9: خطبه ای در وصف خود و دشمنانش در جمل خطبه 10: خطبه ای در تحريك شيطان نسبت به اهل جمل و عواقب وخيم آن