خطبه هفتاد و سوم:
از سخنان آن حضرت عليه السلام است هنگامی كه مردم عزم بيعت با عثمان نمودند:
(1) شما مى دانيد كه من براى خلافت از هر كس شايسته و سزاوارترم (و با اين حال او را به خلافت مى گماريد)
(2) و سوگند به خدا خلافت را (به ديگرى) رها مى نمايم مادامى كه امور مسلمانان منظم باشد (فتنه و فسادى در ميان آنها پيدا نگردد) و مادامى كه در زمان خلافت ديگرى به جز بر من (به هيچ كس) جور و ستمى وارد نشود (و اينكه حق خود را بطلبيده از آن چشم مى پوشم)
(3) براى درك اجر و ثواب آن است (كه حق تعالى به مظلومين عطاء مى فرمايد) و براى بى رغبتى به مال و زينت دنيا (رياست و بزرگى) است كه شما به آن شائق هستيد (من خلافت را به کسی که لياقت آن را ندارد وا مى گذارم تا بدانند طالب به دست آوردن رياست و بزرگى دنيا نيستم، بلكه اين گفتارم براى اتمام حجت و راهنمایى گمراهان است).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)