عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
خطبه هفتادم:
 
از سخنان آن حضرت عليه السلام است در نكوهش مردم عراق‏:
 
(در جنگ صفين چون لشگر شام شكست خورده به دستور عمرو ابن عاص قرآن ها بر سر نيزه‏ ها زده اظهار عجز و ناتوانى نمودند، و بر اثر اين مكر و حيله لشگر عراق در جنگيدن با ايشان سستى نموده و از فتح و فيروزى حتمى كه به دستشان مى ‏آمد گذشته به جنگ‏ خاتمه دادند، حضرت فرمود):
 
(1) بعد از سپاس و ستايش خداوند متعال و درود بر پيغمبر اكرم، اى مردم عراق شما چون زن آبستنى هستيد كه پس از تحمل مدت حمل، بچه را سقط كرده مرده بيندازد و شوهرش بميرد و بيوگى او طول بكشد، و (پس از مرگ چون فرزند و شوهرى نداشته) بيگانه ‏ترين اشخاص ميراثش را ببرد (در اين جنگ رنج بسيار كشيديد و چون فتح و فيروزى به شما نزديك شد فريب خورده آن را از دست داديد و به حكومت حكمين راضى گشتيد و از رأى امامتان پيروى ننموده خود را بى پيشوا فرض كرديد تا اينكه دشمن بيگانه شهرهايتان را به تصرف درآورده بر شما مسلط گرديد).
 
(2) آگاه باشيد سوگند به خدا من با اختيار به سوى شما نيامدم (حركت من از مدينه و آمدنم به سوى شما و ماندن در كوفه به دلخواه نبود) وليكن (در جنگ جمل چون لشگر حجاز براى كمك با من وافى نبود و لشگر شما را مى ‏خواستم، لذا) به ناچار آمدم (و چون پس از جنگ با اهل بصره جنگ با مردم شام پيش آمد از اين جهت مجبور شدم در شهر شما اقامت نمايم)
 
(3) و به من خبر رسيده كه شما (از روى نفاق و دورویى) مى ‏گویيد: على دروغ مى ‏گويد، خدا شما را بكشد (رحمتش را از شما دور گرداند) بر كه دروغ مى‏ گويم؟ آيا بر خدا دروغ مى‏ بندم؟ من كه اول كسى هستم كه به او ايمان آورده ‏ام! يا بر پيغمبر او دروغ مى ‏بندم؟ من كه اول كسى هستم كه او را تصديق نموده‏ ام!
 
(4) سوگند به خدا چنين نيست (كه شما مى ‏گویيد) وليكن سخنانم صحيح و گفتارم فصيح است، شما كه در آن هنگام (كه آن را از پيغمبر فرا مى‏ گرفتم) حاضر نبوديد، و (اگر هم حاضر بوديد) لياقت شنيدن آن را نداشتيد (چون اخبار به غيب را نمى ‏فهميديد بر شما پوشيده ماند)
 
(5) واى بر مادر او (كه مرا تكذيب می كند يعنى مادر به مرگ او نشيند، زيرا) بى بها پيمانه می كنم (همه چيز را ياد مى ‏دهم بدون توقع و مزد) اگر او را ظرفى باشد (استعداد داشته باشد) و هر آينه خواهيد دانست راستى گفتار را بعد از اين (در قيامت كه به كيفر گفتار خود مبتلى خواهند شد، يا پس از وفات آن حضرت وقتى كه بنى اميه بر آنها مسلط گشته آنچه كه آن بزرگوار از آينده خبر داده بود بر آنان هويدا گرديد. جمله و لتعلمن نبأه بعد حين را از قرآن كريم اقتباس فرموده س 38 ى 88).
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط خطبه 1: خطبه ای درباره آفرينش آسمان و زمين و آدم خطبه 2: خطبه ای پس از بازگشت از صفّين خطبه 3: خطبه معروف به شِقشِقيّه خطبه 4: خطبه ای بعد از كشته شدن طلحه و زبير خطبه 5: خطبه ای بعد از وفات پيامبر (صلى الله عليه و آله) در خطاب به عباس و ابوسفيان خطبه 6: خطبه ای در هنگامی كه از ایشان خواستند طلحه و زبير را دنبال نكند خطبه 7: خطبه ای در مذمت مريدان شيطان خطبه 8: خطبه ای براى برگرداندن زبير به بيعت خطبه 9: خطبه ای در وصف خود و دشمنانش در جمل خطبه 10: خطبه ای در تحريك شيطان نسبت به اهل جمل و عواقب وخيم آن