خطبه پنجاه و ششم:

 

از سخنان آن حضرت عليه السلام است براى اصحاب خود (اهل كوفه كه به آنان خبر مى ‏دهد بليه ‏اى را كه بعد از آن بزرگوار به آن مبتلى می شوند و دستور مى ‏فرمايد كه در آن هنگام چگونه رفتار نمايند):

 

(1) آگاه باشيد كه به زودى بعد از من مردى گشاده گلو و شكم بر آمده (معاوية ابن ابى سفيان) بر شما غالب می شود، مى ‏خورد آنچه بيابد و مى ‏خواهد آنچه نيابد (هر چه مى ‏خورد سير نمى ‏گشت تا اينكه مى ‏گفت سفره را بر چينيد خسته شدم و سير نگرديدم. گفته‏ اند پرخورى او بر اثر نفرين حضرت رسول بود آنگاه كه كس به طلب او فرستاده ديد به خوردن مشغول است، بازگشت و گفت طعام مى ‏خورد، ديگر باره فرستاد باز به خوردن مشغول بود، پس آن حضرت فرمود: أللهم لا تشبع بطنه؛ يعنى بار خدايا شكم او را سير مگردان) پس (در صورت قدرت و توانایى) او را بكشيد و اگر چه هرگز او را نخواهيد كشت (توانایى كشتن او را نداريد)

 

(2) آگاه باشيد به زودى آن مرد شما را به ناسزا گفتن و بيزارى جستن از من امر می كند، پس اگر شما را به ناسزا گفتن مجبور نمود مرا دشنام دهيد، زيرا ناسزا گفتن براى من سبب علو مقام می شود و براى شما باعث بر نجات و رهایى (از شر او) است، و اما در بيزارى جستن، پس از من بيزارى نجویيد (در باطن دوستدارم باشيد)

 

(3) زيرا من به فطرت اسلام تولد يافته‏ ام (هيچ گاه در راه كفر و شرك قدم ننهاده از اول اسلام اختيار نموده ‏ام نه مانند سایرين كه كافر و بت پرست بوده مسلمان گرديده ‏اند) و در ايمان و هجرت (بيرون رفتن از وطن براى نصرت و يارى رسول خدا) سبقت و پيشى گرفتم (اول مردى كه به پيغمبر ايمان آورد و براى پيشرفت دين اسلام او را يارى كرد من بودم، پس بيزارى از من بيزارى از خدا است و بيزارى از خدا موجب عذاب ابدى است).

 

ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)