خطبه چهل و ششم:
«خطبه ای در زمانی که حضرت براى حركت به شام تصميم گرفت»
(چون در نخيله كه اسم موضعى است در بيرون كوفه براى جنگ با معاويه، پاى مبارك در ركاب نهاد، اين دعا را كه براى مسافرت و سپردن خواسته و خانواده به پناه خدا بهترين دعا است خواند):
(1) بار خدايا از مشقت سفر و اندوه بازگشتن (كه بر اثر مرگ كسان يا تلف شدن مال پيش آيد) و بدى نگاه كردن (مردم) در اهل و مال و فرزند به تو پناه مى برم،
(2) بار خدايا تو در سفر همراه و در خانواده جانشين منى، و غير از تو كسى نيست كه بتواند در سفر همراه و در وطن جانشين باشد، زيرا هر كه (در وطن) جانشين باشد (در سفر) همراه نيست، و هر كه همراه باشد جانشين نيست (سيد رضى فرمايد:) ابتداى اين كلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت شده، و حضرت امير عليه السلام در پى آن از و لا يجمعهما غيرك تا آخر فرمايش بليغ ترين سخن را فرموده و آن را به بهترين وجهى تمام كرده است.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)