خطبه چهل و دوم:
«خطبه ای در نكوهش آرزوى دراز و پيروى از هواى نفس»
(1) اى مردم ترسناك ترين چيزی كه از ابتلاى شما به آن مى ترسم دو چيز است: اول پيروى از هواى نفس و دوم آرزوى بی شمار، اما پيروى از هواى نفس شخص را از راه حق باز مى دارد، و آرزوى بى حساب آخرت را از ياد مى برد،
(2) آگاه باشيد دنيا به سرعت و تندى (از اهلش) رو مى گرداند (اهل آن به زودى فانى مى گردند، و يا اينكه خوشگذرانى در آن و دل بستن به آن بى نتيجه مى گردد) پس باقى نمانده از آن مگر ته مانده اى مانند باقى مانده آب ظرفى كه كسى آن را (سراشيب گرفته) ريخته باشد (در آن ظرف آبى باقى نمانده باشد مگر اندكى)
(3) و آگاه باشيد كه آخرت نزديكست، و براى هر يك از دنيا و آخرت فرزندانى است، پس شما از فرزندان آخرت باشيد (به دستور خدا و رسول رفتار نموده به اين زندگى موقتى دل نبنديد) و از فرزندان دنيا نباشيد، زيرا به زودى در قيامت هر فرزندى به مادرش ملحق خواهد شد (پس فرزند دنيا در آتش و فرزند آخرت در بهشت خواهد رفت)
(4) و (بدانيد) امروز (ايام عمر فانى) روز عمل و كار است، و حساب و بازخواستى ندارد، و فردا (قيامت) روز حساب و بازخواست است و موقع عمل و كار نيست (پس اين روزها را غنيمت شمرده در كارى كه رضاى خدا در آنست بكوشيد تا در قيامت موقع حساب آسوده باشيد. (سيد رضى فرمايد:) مى گويم: حذاء به معنى سرعت و شتابست و بعضى جذاء به جيم و ذال نقل می كنند، يعنى در دل بستن به دنيا خير و سودى نمى باشد.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)