خطبه چهل و یکم:
«خطبه ای در تحذير از مكر و حيله»
(1) وفاء قرين راستى است، و من سپرى نگاهدارنده تر از وفاى به عهد (براى جلوگيرى از عذاب الهى) سراغ ندارم، و کسی که بداند بازگشتش (در قيامت) چگونه است (و به چه نحوى از او حساب مى كشند، هرگز) مكر نمى كند،
(2) ما در زمانى واقع شده ايم كه بيشتر مردم آن، مكر را زيركى پندارند، و نادانان ايشان را زيرك خوانند، چه سودى مى برند اين مكر كنندگان؟ خدا ايشان را بكشد! (تا مردم از شرشان آسوده گردند، و يا اينكه خدا آنان را از رحمت خود دور فرمايد)
(3) شخص زيرك و كاردان راه حيله و چاره هر كار را می داند و سبب اينكه حيله به كار نمى برد آنست كه امر و نهى خدا او را مانع می شود، و با اينكه حيله را ديده و دانسته و توانایى به كار بردن آن را دارد ترك می كند، و کسی که در دين از هيچ گناهى باك ندارد (مانند معاويه و عمرو ابن عاص) فرصت را از دست نداده در هر كارى به مكر و حيله دست اندازد (مقصود حضرت آنست كه اگر ترس از خدا نبود براى به كار بردن حيله و مكر، من از همه زبردست تر بودم).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)