خطبه سی و هشتم:
«خطبه ای در تعريف شبهه»
(در بيان وجه تسميه شبهه و اينكه كسی را از مرگ رهایى نيست):
(1) شبهه از اين جهت شبهه ناميده شده كه شبيه و مانند حق است (هر كس نمى تواند ميان حق و باطل تميیز دهد) پس روشنى دوستان خدا در شبهه ايمان و اعتقاد ايشان است (به خدا و رسول) و راهشان راه هدايت و رستگارى است (كه از آن راه پيروان خود را از تاريكى هاى شبهه ها نجات داده و حق را به آنان آشكار مى نمايند)
(2) و اما دشمنان خدا دعوت كننده شان در آن شبهه ضلالت و گمراهى است و رهنمایشان كورى و سرگردانى (كه به سبب آن پيروان خود را در دنيا بدبخت و در آخرت به عذاب الهى گرفتار مى سازند)
(3) پس (پيروان دوستان خدا نبايد از مرگ و كشته شدن بيم داشته باشند، زيرا) كسی را هم كه از مرگ بيم داشته باشد بالأخره نجات و رهایى از آن نيست و کسی که دوستدار زنده بودن باشد هميشه باقى و زنده نخواهد ماند (بنابراين شايسته آنست كه شخص به زندگى موقتى دنيا دل نبندد و از مرگ و پيكار در راه خدا براى نصرت دين رو نگرداند).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)