خطبه بیست و یکم:
«خطبه ای در توجه به قيامت»
(1) عاقبت و پايان جلو روى شما است (بالأخره هر كس پايان را خواهد ديد و به بهشت يا به دوزخ وارد خواهد شد) و قيامت يا مرگ در عقب است كه شما را سوق مى دهد و می راند (چون قيامت و مرگ آمدنى است مانند آنست كه دنبال كسى افتاده و او را براند، بنابراين)
(2) سبك شويد (بارهاى گران را رها كنيد) ملحق گرديد (به رفتگان برسيد) كه اولى شما را بازداشت نموده آخرى شما را منتظرند (پيشينيان كه رفته اند، در راه باز داشتشان كرده و منتظرند كه آخرين نفر به ايشان ملحق شود تا همه كاروان يك باره به قيامت وارد شوند. سيد رضى فرمايد:) مى گويم: بعد از كلام خداوند سبحان و كلام حضرت رسول صلى الله عليه و آله اين كلام با هر كلامى سنجيده شود رجحان و برترى دارد و از آن پيشى گيرد (هيچ كلامى به پايه آن نخواهد رسيد) و اما آنچه آن حضرت فرموده: تخففوا تلحقوا (سبك گرديد تا ملحق شويد) كلامى از اين كوتاه تر و پر معنى تر شنيده نشده، و چه ژرفست عمق اين كلمه (هر چند بيشتر تأمل و تدبر كنى به پايان آن نمى رسى) و چقدر اين جمله سر تا پا حكمت و پند تشنگى (هر تشنه اى) را برطرف می كند، و ما در كتاب خصائص عظمت و بزرگى اين كلمه را شرح داده ايم.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)