خطبه یازدهم:
«خطبه ای در هنگامی که در نبرد جمل پرچم را به دست فرزندش محمّد حنفيه داد»
(اشتهار محمد فرزند آن بزرگوار به ابن حنفيه براى آنست كه مادر او خولة دختر جعفر ابن قيس از قبيله بنى حنيفه بوده است):
(1) كوه ها از جا كنده شوند تو از جاى خود حركت مكن (تو بايد در ميدان جنگ از كوه ها محكم تر باشى و راه فرار پيش نگيرى)
(2) دندان روى دندان بنه (سختي هاى جنگ را بر خود هموار كن)
(3) كاسه سرت را به خدا عاريه ده (در جنگ از سرت بگذر، يا تمام افكار و خيالاتت را به خدا معطوف دار)
(4) پاى خود را چون ميخ در زمين بكوب (در ميدان جنگ ثابت قدم باش و از بسيارى دشمن نترس)
(5) چشم بينداز تا انتهاى لشگر را ببينى (تا تمام دشمنان شكست نخورند ايمن مباش، يا اينكه آخرين حيله و تدبير آنان را در نظر بگير تا در كار خود بينا باشى)
(6) و چشم خود را بپوش (پس از آگاهى به حيله و تدبير دشمنان به هر طرف نگاه مكن و از برق شمشير ايشان وحشت نداشته باش) و بدان فتح و فيروزى از جانب خداوند سبحان است (پس از بكار بردن آداب جنگ اگر خواست خدا باشد فتح و نصرت نصيب تو خواهد گرديد).
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)