جواز شفاخواستن از حضرت فاطمه(عليها السلام)

باسمه جلت اسمائه؛ هيچ مانعى در اين دو روش از سخن و دعا وجود ندارد، زيرا همان گونه كه روى آوردن به بارگاه خدا در طلب حاجت ها و خواسته ها، كارى درست و بدون اشكال است، توسّل به محمّد و آل محمّد (عليه السلام) و روى آوردن به وجود نورانى پيشوايان معصوم(عليه السلام) نيز براى طلب حوائج، خواسته ها و واسطه قرار دادن آنان در بارگاه خدا كارى درست است; چون خود ذات بى همتاى خدا آنان را واسطه فيض و رحمت خويش بر مخلوق قرار داده و مقام ولايت بر ناچيزترين ذرّات تا بزرگ ترين كهكشانها را به آنان ارزانى داشته تا به اذن خدا بر پناه دادن به همه مخلوقات و برآوردن نيازها و خواسته هاى آنها توانايى داشته باشند (1).

درك و دريافت اين حقيقت ظريف، مسأله اى است كه همه نصوص شريف، ما را به سوى آن ارشاد و راهنمايى مى كند. از آن جمله روايتى از امام صادق(عليه السلام) در چگونگى نماز استغاثه به حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام)است كه در آن بيان شريف مى فرمايد:

«ثُمَّ اسْجُد و قُل مئة مَرَّة: يا مَوْلاتِى يا فاطمة أَغِيْثِينِى؛ (2) سپس سجده كن و صد مرتبه با واسطه قراردادن حضرت فاطمه(عليها السلام)در پيشگاه خدا بگو: اى سرور من! اى فاطمه زهرا! پناهم بده.

و نيز آمده است كه يكى از ياران امام صادق (عليه السلام) به آن حضرت گفت: «إنِّى اخْترعتُ دُعاءً» من جمله اى براى دعا و نيايش با خدا ساخته ام، كه آن بزرگوار فرمود: اختراع خودت را رها كن و هنگامى كه گرفتارى بر تو فرود آمد به سوى پيامبر خدا پناه ببر... تا آنجايى كه مى فرمايد: در توّسل به پيامبر خدا و واسطه قرار دادن او در بارگاه خدا، محاسن خود را به دست چپ بگير و گريه كن و يا سيما و هيئت گريه كننده را به خود بگير و بگو: «يامُحَمّد! يا رَسُولَ الله أشْكُو إلَى اللهِ وَ إلَيْكَ حاجَتِى»;(3)گفتنى است كه روايات در اين مورد و اين معنا به راستى فراوان است.

----------------------------------------------------------------

1- آل عمران، آيه 49.

2- مستدرك الوسائل، باب 22 از ابواب بقية الصلوات المندوبة، ح3.

3- وسائل الشيعه، باب 28 از ابواب بقية الصلوات المندوبة، ح5.