استفتاء:
آيا مى توان با استدلال قرآنى به كسانى كه زنده بودن طولانى مدت حضرت امام زمان عليه السلام را انكار مى كنند پاسخ گفت؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه; با توجه به آيات مربوط به اصحاب كهف: «وَلَبثُوا فِى كَهْفِهِمْ ثَلاَثَ مِائَة سِنِينَ وَ ازْدَادُوا تِسْعاً» (1) و «وَكَذلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ كَمْ لَبثْتُمْ قَالُوا لَبثْنَا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْم» (2)
می توان بر قدرت خداوند متعال در طولانى نمودن عمر و حفظ بدن هاى اصحاب كهف پس از سيصد و نه سال در غار استدلال نمود. (زيرا آنها توانستند يكديگر را بشناسند و گذشت سال ها در آنها مشخص نبود تا آنجا كه گمان بردند يك روز يا كمتر از آن در خواب بوده اند و بىگمان بدن هايشان به همان صورت اوليه باقى مانده بود چون در غير اين صورت اين حرف را نمى زدند)
هم چنين مى توان اضافه نمود كه طولانى نمودن عمر از زنده نمودن آسان تر مى باشد، بنابراين هر كس بر اساس آيات فوق به زنده شدن اصحاب كهف ايمان داشته باشد لازم است قطعاً به امكان پذير بودن طولانى شدن عمر حضرت امام مهدى عليه السلام نيز معتقد باشد.
------------------------------------------------------------
1) و سيصد سال در غارشان درنگ كردند و نه سال (نيز بر آن) افزودند؛ كهف: 25.
2) و اين چنين بيدارشان كرديم، تا ميان خود از يكديگر پرسش كنند. گوينده اى از آنان گفت: «چقدر مانده ايد؟» گفتند: «روزى يا پاره اى از روز را مانده ايم»؛ كهف: 19.
