استفتاء:
آيا برپايى عزادارى حسينى، سنت معصوم است كه ما ملزم باشيم آن را انجام دهيم يا صرفا تراوشات عاطفى و انفعالى و تحت تأثير مظلوميت عظيم امام حسين عليه السلام است؟
جواب:
باسمه جلت اسمائه؛ يكى از فقها و محققين چه نيكو فرموده است كه: «جزع و گريه در مصيبتها، هر قدر مصيبت بزرگ باشد، مكروه و ناپسند شمرده شده است اما امام صادق عليه السلام در حديثى معتبر مى فرمايد: «هرگونه جزع و گريه اى مكروه است مگر جزع و گريه بر حسين عليه السلام» (1).
و گريبان چاك زدن و صورت خراش دادن بنا بر قول مشهور حرام است اما امام صادق عليه السلام در حديثى معتبر مى فرمايد: «بر مثل حسين بايد كه گريبان چاك زد و به صورت زد و گونه خراشيد».
و اذيت نفس و خونين كردن بدن به ويژه از سوى بزرگان و ارباب عزادارى مذمت شده است، اما امام مهدى (عج) در زيارت ناحيه مى فرمايد: «من صبح و عصر بر تو ندبه مى كنم و به جاى اشك ها بر تو خون مى گريم» (2).
پيش از آن جدش امام زين العابدين عليه السلام اين سخن را فرموده بود. با اين سخنان روشن مى شود كه همه شعائر حسينى ريشه در روايات معصومين عليهم السلام و احاديث مباركشان دارد و صرفا تراوشات عاطفى نيستند.
-------------------------------------------------------------
1) كل الجزع و البكاء مكروه سوى الجزع و البكاء على الحسين عليه السلام؛ امالى طوسى، ص 161.
2) فلأندبنك صباحا و مساء ولأبكين لك بدل الدموع دما؛ المزار الكبير، ص 496-514؛ مصباح الزائر، ص 224-234؛ بحارالانوار، ج 98، ص 317، ح 8، و ص 328، ح 9؛ مستدرك الوسائل، ج 10، ص 335، ح 16؛ موسوعة زيارات المعصومين، ج 3، ص 66؛ ح 106، و ص 409، ح 30.
