در دین اسلام هر مسلمان در احكام غير ضروري دين بايد يا مجتهد باشد كه بتواند احكام را از روي دليل به دست آورد، يا از مجتهد تقليد كند يعني به دستور او رفتار نمايد، يا از راه احتياط طوري به وظيفه خود عمل نمايد كه يقين كند تكليف خود را انجام داده است مثلا اگر عده اي از مجتهدين عملي را حرام مي دانند و عده ديگر مي گويند حرام نيست، آن عمل را انجام ندهد، و اگر عملي را بعضي واجب و بعضي مستحب مي دانند آن را بجا آورد؛ بنابراین کساني كه مجتهد نيستند و نمي توانند به احتياط عمل كنند واجب است از مجتهد تقليد نمايند. پس از تقلید، هر فرد وظیفه دارد تا احکام دین را طبق نظر مجتهد خود انجام دهد که آن نظر از سه راه بیان می شود؛
اول فتوای صریح؛
دوم احتیاط؛ گاه مجتهد در بیان حکم شرعی فتوای صریح نداشته و احتیاط می نماید و احتیاط یا مستحب است یا واجب؛ احتیاط مستحب آن است که مجتهد پس از بیان فتوا یا قبل از آن در مساله احتیاط می نماید؛ در این صورت مقلد می تواند عمل به احتیاط را ترک نماید اما گاه مجتهد در مساله ای احتیاط می کند و فتوا نمی دهد؛ در این صورت مقلد یا باید به احتیاط واجب مرجع خود عمل نماید و یا در آن مساله به مرجع دیگر (با رعایت الاعلم فالاعلم) مراجعه نماید.
بنابراین افرادی که مقلد آیت الله العظمی روحانی نیستند اما مراجع آنها در مساله احتیاط نموده اند ، می توانند به فتوای ایشان که اذن پدر را شرط نمی دانند رجوع نمایند. اما اگر مراجع آنها در این مساله فتوا داده اند و آن را صریحا منوط به اذن پدر نموده اند ، رجوع جائز نیست.