خطبه صد و نود و سوم:

 

از سخنان آن حضرت عليه السلام است، از آن بزرگوار روايت شده هنگام به خاك سپردن سيده زن ها فاطمه عليها السلام اين سخن را فرموده‏ مانند اينكه با رسول خدا صلى الله عليه و آله جلو آرامگاه آن حضرت راز مى ‏گويد:

 

(1) درود بر تو اى رسول خدا از من و از دخترت كه در جوار تو فرود آمده (در قبرستان بقيع يا در خانه ‏اش يا در روضه پيغمبر اكرم دفن گرديد) و به زودى به تو پيوست (بنا بر مشهور هفتاد و پنج روز بعد از پدر بزرگوارش در دنيا زندگانى نمود) 

 

(2) اى رسول خدا شكيبایى من از (مفارقت و جدایى) برگزيده تو كم گرديد، و طاقت و توانایى من از (رفتن) او از دست رفت، ولى براى من پس از ديدار مفارقت و جدایى تو و سختى مصيبت و اندوه تو شكيبایى جا دارد (هر چند مصيبت مفارقت فاطمه عليها السلام جانگداز است ولى از مصيبت مفارقت تو سخت تر نيست، و چون بر آن مصيبت شكيبایى نمودم در اين مصيبت هم شكيبا خواهم بود) در حالی كه من سرت را بر لحد آرامگاهت‏ نهادم، و بين گردن و سينه‏ ام جان از تنت خارج شد (با اين همه مهر و علاقه معلوم است كه چه كشيده ‏ام ولى باز جاى صبر و شكيبایى است، زيرا) ما مملوك خدا هستيم و به سوى او باز مى‏ گرديم (جان ما در اختيار او است و اين جهان جاى ماندن نمى ‏باشد، پس همه به سوى تو آمده بار عمل آنجا بگشایيم) 

 

(3) همانا امانت (فاطمه عليها السلام) پس گرفته و گروگان دريافت شد، ولى (در اين مصيبت) همواره بعد از اين در اندوه بوده شبم به بيدارى خواهد گذشت تا اينكه خداوند براى من سرایى كه تو در آن اقامت گزيده ‏اى اختيار نمايد (مرا به تو ملحق فرمايد) 

 

(4) و به همين زودى دخترت به تو خبر خواهد داد اجتماع امت تو را بر ستم به آن مظلومه (حقش را نشناخته، پهلويش را شكسته و جنينش را سقط و فدكش را غصب كردند) پس همه سرگذشت را از او سؤال كن و چگونگى رفتارشان را با ما بپرس، اين همه ستمگرى از ايشان بر ما وارد شده در حالی كه از رفتن تو مدتى نگذشته و ياد تو از بين نرفته بود، 

 

(5) و بر هر دو شما درود باد درود وداع كننده (با محبت و دوستى) نه درود خشمگين و رنجيده و دلتنگ، پس اگر بروم نه از بى علاق‏گى است و اگر بمانم نه از بدگمانى است به آنچه خداوند به شكيبايان وعده داده (از نزد شما مى‏ روم در حالی كه همه جا به ياد شما هستم).

 

ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)