عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
خطبه صد و هفتاد و سوم:
 
از سخنان آن حضرت عليه السلام است درباره طلحة ابن عبيدالله‏ (هنگامی كه خبر رسيد طلحه و زبير به طرف بصره حركت كرده آن بزرگوار را به جنگ تهديد مى ‏نمايند): 
 
(1) (تاكنون) تهديد به جنگ نمى‏ شدم و كسى مرا از ضرب شمشير نمى ‏ترسانيد، و من به آنچه پروردگارم به يارى نمودن (و غلبه بر دشمن) وعده داده است اطمينان دارم (پس تهديد و ترساندن از جنگ براى كسى است كه از مرگ و كشته شدن مى ‏ترسد، و يقين به دين ندارد، و اما چرا طلحه به طرف بصره رفته؟) 
 
(2) سوگند به خدا نشتافته كه خود را آماده خونخواهى عثمان نمايد، بلكه مى ‏ترسد از او خونخواهى كنند، زيرا گمان مى ‏برند كه او يكى از كشندگان است، و در ميان كشندگان عثمان حريص تر از او كسى نبوده، پس خواسته بر اثر گردآورى لشگر به عنوان خونخواهى او مردم را به غلط اندازد تا امر مشتبه شده و شك و ترديد پيدا شود، 
 
(3) و سوگند به خدا درباره عثمان يكى از سه كار را (كه انجام آن بر او لازم و حق از آن بيرون نبود) بجا نياورد: اگر پسر عفان ستمگر بود، چنان كه گمان می كرد، سزاوار بود كه كشندگان او را يارى و از همراهانش دورى كرده با آنان دشمنى كند (ولى او اين كار را نكرده، زيرا با اينكه او را ستمگر مى‏ دانسته بعد از كشتنش با كشندگان دشمنى و ياورانش را كمك نموده و در صدد خونخواهی اش بر آمده است) و اگر مظلوم (و كشتن او حرام) بود (چنان كه در اين زمان اين سخن به زبان آورده و بين مردم شهرت داده) سزاوار بود كه از جمله كسانى باشد كه از كشندگانش جلوگيرى كرده عذر (كارهاى زشتش) را بخواهد، و اگر در اين دو كار به حال شك و ترديد بود (نمى‏ دانست ستمگر است يا ستمديده) سزاوار بود كه از او كناره گيرى كرده به گوشه ‏اى رود و مردم را با او بگذارد، 
 
(4) و او هيچ يك از اين سه كار را نكرد (بلكه آتش فتنه را روشن كرد و مردم را به كشتن او ترغيب نمود) و (اكنون) كارى پيش گرفته كه راه آن شناخته نشده، و عذرهاى او (از قبيل خونخواهى عثمان، و مظلوم كشته شدن او براى شكستن بيعت) درست نبوده است.
 
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)
موارد مرتبط خطبه 1: خطبه ای درباره آفرينش آسمان و زمين و آدم خطبه 2: خطبه ای پس از بازگشت از صفّين خطبه 3: خطبه معروف به شِقشِقيّه خطبه 4: خطبه ای بعد از كشته شدن طلحه و زبير خطبه 5: خطبه ای بعد از وفات پيامبر (صلى الله عليه و آله) در خطاب به عباس و ابوسفيان خطبه 6: خطبه ای در هنگامی كه از ایشان خواستند طلحه و زبير را دنبال نكند خطبه 7: خطبه ای در مذمت مريدان شيطان خطبه 8: خطبه ای براى برگرداندن زبير به بيعت خطبه 9: خطبه ای در وصف خود و دشمنانش در جمل خطبه 10: خطبه ای در تحريك شيطان نسبت به اهل جمل و عواقب وخيم آن