خطبه صد و هفتادم:

 

از سخنان آن حضرت عليه السلام است هنگامی كه به روبرو شدن (جنگيدن) با مردم شام در صفين مصمم شد:

 

(چون در هر حالی، آشكار و نهان و بدى و خوشى و سختى و گشايش، بنده بايد به خداوند متعال متوجه بوده دعاء كند، زيرا دفع ضرر «موجود و محتمل» عقلا و نقلا واجب است، و چون دعاء دافع زيان است امام عليه السلام در موقع جنگ و خونريزى و روبرو شدن با دشمن كه سخت ترين احوال است به اين ترتيب به خداوند يكتا رو مى ‏آورد):

 

(1) بار خدايا اى پروردگار آسمان برافراشته و فضاى نگاه ‏داشته كه آن را جاى گردش شب و روز و سير خورشيد و ماه و آمد و شد ستارگان گردنده قرار دادى، و ساكنين آن را گروهى از فرشتگانت گردانيدى كه از عبادت و بندگی ات خسته نمى‏ شوند، 

 

(2) و اى پروردگار اين زمين كه آن را جاى آرميدن مردم و محل آمد و رفت حشرات و چهارپايان و آنچه به شمار نمى ‏آيد از آنها كه به چشم ديده می شود و آنها كه (از بسيارى كوچكى) ديده نمى ‏شود قرار دادى، 

 

(3) و اى پروردگار كوه هاى استوارى كه آنها را براى زمين، ميخ ها گردانيدى (تا از حركت و جنبش محفوظ ماند) و براى آفريده ‏ها تكيه ‏گاه (تا از كان ها و گياه ها و سایر مزاياى آنها سود برند، اى پروردگار توانا از تو درخواست مى‏ نمايم:) اگر ما را بر دشمنانمان غلبه دادى ستمگرى را از ما دور گردان، و به حق و درستكارى استوارمان فرما، و اگر دشمنان را بر ما تسلط دادى شهادت را روزى ما گردانده از تباهكارى نگاهمان دار (پس در ترغيب اصحاب خود به جنگ با دشمنان مى‏ فرمايد:) 

 

(4) كجا است جلوگير از دشمن براى حفظ آنچه بر مردم لازم است، و كجا است غيرتمند هنگام سختی ها كه اهل خود را رعايت بنمايد؟! (اگر از جنگ رو بگردانيد) 

 

(5) ننگ در پشت سر شما است (هر كه بشنود شما را سرزنش خواهد نمود) و (اگر در راه خدا با دشمنان دين جهاد كنيد) بهشت پيش روى شما است (جايگاه شما در بهشت جاويد است).

 

ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)