خطبه صد و سی و یکم:

 

از سخنان آن حضرت عليه السلام است (در توبيخ و سرزنش اصحاب و اشاره به بعضی از صفات خود):

 

(1) اى مردم گوناگون داراى دل هاى پراكنده كه (با هم متفق نبوده) بدن هاشان حاضر و عقل هاشان از آنها پنهان است، با مهربانى تمام شما را به طرف حق سوق مى‏ دهم و از آن رم مى ‏كنيد مانند رم كردن بز از آواز شير! 

 

(2) چه بسيار مشكل است كه به كمك شما عدل پنهان را آشكار سازم يا حقى كه (گمراه كنندگان) كج نموده ‏اند راست گردانم. 

 

(3) بار خدايا! تو آگاهى آنچه از ما صادر شده (جنگ ها و زد و خوردها) نه براى ميل و رغبت در سلطنت و خلافت بوده و نه براى به دست آوردن چيزى از متاع دنيا، بلكه براى اين بود كه (چون فتنه و فساد در شهرها شيوع يافت و ظلم و ستم بر مردم وارد گشت و حلال و حرام تغيير كرد خواستيم) آثار دين تو را (كه تغيير يافته بود) باز گردانيم، و در شهرهاى تو اصلاح و آسايش را برقرار نماييم تا بندگان ستمكشيده ‏ات در امن و آسودگى بوده و احكام تو كه ضایع مانده جارى گردد.

 

(4) بار خدايا! من نخستين كسى هستم كه به حق رسيده و آن را شنيده و پذيرفته است، هيچ كس بر من به نماز پيشى نگرفت مگر رسول خدا صلى الله عليه و آله، (اولين کسی که دعوت پيغمبر اكرم را پذيرفته اسلام آورد و با آن حضرت نماز خواند من بودم، و کسی که در بدايت امر براى انجام دستور خدا و رضاى او اسلام آورد، در آخر عمر براى رياست و كالاى دنيا خونريزى نمى ‏نمايد).

 

(5) و شما (از رويه خلفاى پيش از من) دانستيد كه سزاوار نيست حاكم و فرمانده بر ناموس و خون هاى مردم و غنيمت ها و احكام اسلام و امامت بر مسلمين بخيل باشد تا براى جمع مال ايشان حرص بزند، و نه جاهل تا بر اثر نادانى خود آنها را گمراه گرداند، و نه ستمگر تا به ظلم و جور آنان را مستأصل و پريشان نمايد، و نه ترسنده از تغيير ايام تا با گروهى همراهى كرده ديگرى را خوار سازد (يار توانگران و به مستمندان بى اعتناء باشد) و نه رشوه‏ گير در حكم (كه مالى گرفته حقى را باطل يا باطلى را حق گرداند) تا حقوق مردم را از بين برده حكم شرع را بيان ننمايد، و نه رفتار نكننده به سنت و طريقه پيغمبر اكرم باشد تا امت او را هلاك و تباه سازد.

 

ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)