خطبه هفتاد و یکم:
از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است كه در آن درود فرستادن بر پيغمبر «صلى الله عليه و آله» را به مردم ياد مى دهد:
(1) بار خدايا اين گستراننده زمين ها و نگاه دارنده آسمان ها، و اى آفريننده قلب هايى كه شقاوت و بدبختى را اختيار كرده و دل هايى كه سعادت و خوشبختى را برگزيده، قرار ده بزرگ ترين درودها و افزون ترين بركت هايت را بر محمد، بنده و فرستاده خود كه ختم كننده بود آن (وحى و رسالت) را كه به پيغمبران پيش آمد، و راه بسته شده (سيادت و سعادت بشر) را گشود،
(2) و حق (دين و شريعت) را به حق (برهان عقل و علم) آشكار كرد، و از جوش و خروش باطل و نادرستی ها (فتنه هاى زمان جاهليت) جلوگيرى نمود، و تسلط گمراهی ها (ى از راه بيرون رفته و از راه برندگان) را نابود كرد، چنان كه سنگينى رسالت بر او تحميل شده به قوت و توانایى آن را متحمل گرديد، و به امر و فرمان تو قيام كرد (دين حق و علوم و معارف را به مردم ياد داد) و براى به دست آوردن خوشنودى تو (تبليغ رسالت) شتاب نمود، بى آنكه از سبقت و پيش افتادن بماند، و در اراده و تصميمى كه داشت سستى ورزد،
(3) و وحى تو را ضبط كرد، و عهد و پيمانت را نگاه داشت، و بر اجرای فرمان تو اصرار ورزيد تا اينكه شعله آتش را بر افروخت (علم و دانش و خداپرستى را در ميان خلق منتشر ساخت) و براى کسی که در راه كج (راه نادانى و فتنه) مى رفت راه حق را روشن و هويدا نمود،
(4) و به سبب آن حضرت دل هايى كه در فتنه ها و گمراهی ها فرو رفته بودند هدايت شدند، و آن بزرگوار نشان هاى واضح و احكام شرعيه را بر پا نمود، پس او امين درستكار و خزينه علم و اسرار تو است، و روز رستخيز (بر نيكوكاران و بدكاران) از جانب تو شاهد و گواه است، و مبعوث شده به راه حق و رسول و فرستاده تو به سوى خلق مى باشد
(5) بار خدايا! براى او در سايه رحمت و احسان خود جایى فراخ بگشا، و او را (در برابر رنج هايى كه براى نشر علوم و معارف حقه كشيده) از فضل و كرمت پاداش نيكو ده.
(6) بار خدايا! بناى او را بر بناى سازندگان پيش (دين او را بر اديان انبياء سلف) بلند (ظاهر و غالب گردان)، و مقام و منزلتش را نزد خود گرامى دار، و نورش را (چراغى كه در راه حق بيافروخت) تمام كن (تا همه جهانيان از آن بهره مند شوند) و پاداش بر انگيختن او به رسالت، گواهی اش پذيرفته، گفتارش را پسنديده قرار ده كه راست گفتار بود و ميان حق و باطل را جدا مى نمود.
(7) بار خدايا! بين ما و او را جمع كن در جایی كه زندگانى آن نيك و نعمت آن جاودانى و خواهش هاى آن مطلوب و هوس هاى آن بر آورده و آسايش آن بسيار و جاى استراحت است با تحف و ارمغان هاى نيكو.
ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)