تاريخ: ارديبهشت/1342
بسمه تعالى و اليه المشتكى
ملت مسلمان ايران! رژيم مخوف ابليسى و پليسى و وحشت و ترور، برادركشى و خفقان، قانون شكنى و ظلم و طغيان همچنان ادامه دارد، دولت بى بند و بار على رغم تمام اصول قانونى و انسانى و شرف، مى گيرد، مى بندد، مى زند و مى كشد. هيچ كس از دست زبان و قلم رجاله هاى دولتى هيچ گونه تأمينى ندارد. جان و مال و حيثيت همه كس در خطر است. آزادى هست ولى براى حكومت سرنيزه و قلدرى، آسايش هست ولى براى غارتگران و آدم كـُشان دولتى اما مردم ...
مردم بايد زير چكمه جلادان دولتى دست و پا بزنند. مردم بايد تحت فشار مرگبار حكومت حبس و شكنجه و شلاق، جاويد شاه بگويند. مردم بايد بميرند و از هستى ساقط شوند و مخارج سرسام آور تشكيلات وسيع سازمان هاى مخوف ضدملى و ضددينى و ضدقانونى را بپردازند. عجب اين است كه اين همه ستمگرى ها و حق كشى ها را به نام بسط عدالت قالب مى زنند! و عجيب تر آنكه اين همه ظلم و فشار و قانون شكنى را به نام اجراى اوامر شاه انجام مى دهند!
يعنى چه؟ مگر اين شاه، شاه كشور ايران نيست؟ مگر شاه يك كشور مهاجم و اجنبى است؟ مگر شاه مى تواند از حدود قوانين اساسى تجاوز كند؟ مگر شاه مى تواند علناً به جنگ اسلام و روحانيت رود؟ اوامر شاه يعنى چه؟ ما نمى دانيم شاه از اين همه قانون شكنى ها و از اين همه سخن پراكنى هاى مفتضح كه حكومت دجال به نام او مى كند، خبر دارد يا نه؟ مثل اينكه اين جغدهاى شوم تا اين كشور نفرين شده را به دخمه ويرانه اى تبديل نكنند، دست بردار نيستند و نصيحت و اندرز و استدلال آنان را كه از باده شهوت و مقام مست و مغرور شده اند، به هوش نخواهد آورد. بيش از چهل روز است از فاجعه مؤلمه مدرسه فيضيه مى گذرد. بيش از چهل روز است جمعى از عزيزترين و شريف ترين و گرامى ترين فرزندان ايران و سربازان روحانيت و اسلام از دست عمال حكومت جبار و جنايتكار شربت شهادت نوشيده و در آغوش تيره خاك خفته اند. بيش از چهل روز است پدران و مادران داغديده آنان در ماتمشان سرشك حسرت مى بارند. بيش از چهل روز است مصدومين و مجروحين غارت زده فاجعه قم گرفتار هزاران درد و رنج و مصيبتند. آيا در اين مدت دولت سفاك از نقشه هاى شيطانى خود دست برداشت، آيا يك ذره خجالت كشيد؟ ابداً بلكه برعكس براى محو آثار اسلام و تعطيل دانشگاه امام صادق(عليه السلام) طلاب جوان و محصلين علوم قرآن را، كه ذخاير گرانبهاى آينده مسلمين و اسلامند، به بهانه مسخره نظام وظيفه با وضع موهنى به سربازخانه ها كشانيده و رشته تحصيلى آنان را قطع نمود با اينكه دانشجويان مدارس جديد قانوناً مادام الاشتغال به تحصيل، معاف هستند. با اينكه طلاب علوم دينى نيز به موجب قانون در مدت اشتغال به تحصيل، معاف و ساليان متمادى است كه به اين قانون عمل مى شده و هم اكنون جمع كثيرى از طلاب، ورقه معافى رسمى در دست دارند. با اينكه مذهب رسمى اين كشور، اسلام و طريقه حقه جعفريه است و نسلاً بعد نسل وجود علماى اسلام كه حافظ اين آيين مقدسند، در هر عصرى براى اين كشور ضرورى است. با اينكه حجم مشمولين نظام وظيفه در هر سال بيش از ظرفيت احتياج كشور است و شاه در مشهد مقدس در آرامگاه نادر در نطق معروف 12/1/42 با كمال صراحت به اين حقيقت اعتراف مى كند «كه ما از تعداد مشمولين نظام وظيفه مرد روز به روز كم مى كنيم» با اين همه موانع، كدام سرّمگويى ايجاب كرد كه دولت على رغم قوانين و اصول، على رغم اعتراف صريح شاه مثل گرگ درنده اى كه به گله بزند، بار ديگر به حوزه علميه هجوم ببرد و محصلين را به سربازخانه ها بكشاند. آيا اين قانون شكنى به جز محاربه با اسلام و مذهب معناى ديگرى هم دارد؟!
خوشبختانه پرده ها بالا رفت و دولت ياغى با عمل سربازگيرى از طلاب مشتغل علوم دينى يكبار ديگر پرده از روى نيات كثيف و ضداسلامى خود برداشت. ولى دولت سفاك هنوز به جهش هاى شوم و شيطانى خود ادامه مى دهد، آرى هنوز اجازه نمى دهد داغديدگان و مصيبت زدگان فاجعه قم دور هم جمع شده و مراسم چهلم كشتگان را برگزار كنند.
هزاران درود و افتخار به روان پاك شهداى فضيلت و روحانيت، طوفان لعنت ابدى بر حكومت غاصب و قاتل.(وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَب يَنقَلِبُونَ)
الاحقر محمدصادق الحسينى الروحانى