تاريخ: 20/12/1342
بسمه تعالى
(وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ)
شب سياه يا روز بيست و پنجم شوال، روز شهادت حضرت جعفربن محمدالصادق(عليه السلام) فرا رسيد. سال گذشته در چنين روزى كه مصادف با دوم فروردين بود، قم و جهان شاهد فجايعى بود كه تاريخ بشريت را سياه و رسوا نمود.
فجايعى كه در طى قرون و اعصار كمتر نظيرش را مى توان يافت. دستگاه حاكمه سياهكار، كه از جواب اعتراضات مستدل و قانونى مردم مسلمان ايران مخصوصاً جامعه پرافتخار روحانيت عاجز شده بود و محكوميت پرافتضاح خود را درك و حتى لمس مى كرد، وقتى ديد اسلام و مسلمين با هدف هاى شوم و شيطانى او موافق نيستند، وقتى ديد مقررات دين در برابر التزامى كه به اربابان خارجى خويش داده است، مقاومت مى كند، براى حفظ ساختگى و موجوديت ننگين خود به مقتضاى مَثَل معروف «بالاتر از سياهى رنگى دگر نيست» تصميم ناپاك و گستاخانه ای گرفت; تصميم سياهى كه خاطرات يزيد پليد را تجديد و اعصاب هر باشرفى را مرتعش مى سازد; بلى تصميم گرفت كه هر چه سر راه جهنمى او بيايد از قانون اساسى گرفته تا مذهب حق جعفرى و قرآن و اسلام از طبقات مختلفه مردم گرفته تا جامعه مقدس روحانيت و مراجع عظام همه را بكوبد، بشكند، درهم بريزد، بسوزاند، بگيرد، ببندد و قتل عام كند و زنده به گور نمايد تا با اين مانور وحشيانه و كثيف باشد كه چند روزى بيشتر به حيات پليد خويش ادامه دهد.
اگر چه مردم جهان و مخصوصاً ملت بردبار ايران سال گذشته شاهد انواع قانون شكنى ها و آدم كشى ها و مردم درى های هيئت حاكمه و ناظر كثيف ترين جنايات تاريخ بودند. اگر چه هزاران نوعروس و طفل يتيم هنوز به مرگ عزيزانشان گريان و نالانند. اگر چه هنوز زندان ها از تراكم مردم بى گناه و حقگو موج مى زند و اگر چه هنوز بعضى از علماى عالیقدر اسلام و مراجع تقليد مثل حضرت آيت الله خمينى و قمى زير زنجير هيئت حاكمه اسير و گرفتارند ولى ملت غيور ايران هرگز تسليم اين جنايتكاران نشده و طوفانى از خشم و كينه مقدس نسبت به هيئت حاكمه ضد دين و ضد ملت و عمال تبهكار ايشان به عنوان يك وديعه آسمانى در سينه خود حفظ خواهد نمود و شلاق و سرب و باروت هرگز راه عقايد را منحرف نتواند ساخت و از اين درنده خويى هاى هيئت، طرفى نتواند بست جز اينكه شعله هاى آتش خشم عمومى و غضب خداوند قهار هر آن به او نزديك تر و در لجنزارى ژرف تر و عفونت بار از پا فرو رفته است.
آرى در چنين روزى دولت تصميم خطرناك خود را گرفت و برنامه خيانت بار خود را از مركز دانشگاه قم، دانشگاه عالى امام صادق(عليه السلام)يعنى از مدرسه مباركه فيضيه، آغاز كرد. از روز پيش تعداد زيادى از اتوبوس هاى شركت واحد را به كمك كاميون هاى ارتشى مأمور لشكركشى و حمل مهمات نمود تا نفرات و تجهيزات لازم را به قم منتقل نمايد، عصر بيست و پنجم شوال هنگامى كه مجلس عزاى امام صادق(عليه السلام) در مدرسه فيضيه برپا بود و هزاران نفر از وجوه طبقات مختلف مردم از علماى اعلام و طلاب علوم دينى و تجار و كسبه و غير هم در آن شركت نموده و بر شهادت امام معصوم و مظلوم خود اشك ريزان بودند و دريايى از جمعيت مردم شهرستان ها كه براى تحويل حمل به قم مشرف شده بودند، در خيابان و ميدان مقابل مدرسه فيضيه و صحن مطهر موج مى زد، در حالى كه همه از موضع گرفتن اين همه تجهيزات جنگى در مقابل مدرسه و درب صحن مطهر در حيرت بودند، ناگهان با كمال وقاحت، على رغم اصل نهم متمم قانون اساسى ايران كه تصريح مى كند «افراد مردم از حيثيت جان و مال و مسكن و شرف محفوظ و مصون از هر نوع تعرضى هستند و معترض احدى نمى توان شد مگر به حكم و ترتيبى كه قوانين مملكت معين مى نمايد»، قواى دولتى به مدرسه فيضيه يورش بردند و به دستور لياخوف هاى به اصطلاح ايرانى دست به چپاول و ضرب و جرح و قتل و آتش سوزى گشودند. درب و شيشه حجرات مدرسه شكسته شد. مايحتاج طلاب به غارت رفت. لباس و عبا و عمامه سادات با تعدادى از كتب حتى قرآن ها به آتش كشيده شد. طلاب محترم بى دفاع زير ضربات مهلك جلادان در خون خود مى غلتيدند.
در و ديوار و پله هاى مدرسه را خون گرفت. طلاب جوان و بى گناه را به بالاى بام برده، بعضى را به رودخانه مجاور و برخى را به صحن مدرسه فرو ريختند. ساعتى نگذشت كه تمام شهر قم به وسيله جلادان خون آشام دولتى اشغال و رژه بى شرمانه و مبتذلى در خيابان ها شروع شد، هنوز گرگ هاى پست و پليد به دنبال صيد تازه مى گشتند و ديگر هيچ گونه امنيتى وجود نداشت. تعدادى از مجروحين و مصدومين را كه به علت خونريزى زياد و زخم هاى گران نتوانسته بودند به خانه ها پناه ببرند به بيمارستان حمل و بسترى گشتند.
ولى فرداى آن روز به دستور مقامات دولتى برخلاف اصول شرف و انسانيت و براى اولين بار در تاريخ بشريت به عذر اينكه جا نداريم همه را از بيمارستان ها بيرون ريختند و به دست مرگ سپردند.
اين است معنى رعايت اعلاميه حقوق بشر، اين است معنى حكومت قانون در اين كشور و اين است فاجعه دردناكى كه با خاطره شهادت جانگداز امام صادق(عليه السلام)پيوند ناگسستنى داشته و هرگز فراموش نخواهد شد.
اكنون به مناسبت سالروز آن فاجعه بزرگ به روان پاك شهداى اين واقعه، شهداى فضيلت و روحانيت درود فراوان فرستاده و مراتب تسليت خود را اولاً به پيشگاه اعليحضرت اقدس ولى عصر ارواحنا له الفداه و ثانياً به بازماندگان داغديده شهداء، تقديم و صبر و ثبات و استقامت را براى ملت مسلمان ايران و مسلمين جهان در دفاع از حريم مقدس اسلام و قرآن از پروردگار قادر منان مسألت مى نمايم. (و لعنهالله علي القوم الظالمين وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَب يَنقَلِبُونَ)
الاحقر محمدصادق الحسينى الروحانى