عربی
بروزرسانی: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۲۲ آذر
  • اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ
کد : 18323-901     

شكيبايى اميرمؤمنان به خاطر مصالح دين.

استفتاء:

ما بر اين عقيده هستيم كه پس از عهدشكنى جريان سقيفه و رقم خوردن رويدادهاى فاجعه بار پس از آن و يورش به خانه صدّيقه طاهره فاطمه (عليها السلام) و خود آن بانوى بزرگ، اميرمؤمنان به يك مبارزه فكرى و فرهنگى و اجتماعى و سياسى هوشمندانه و شجاعانه، براى نجات دين و جامعه دست زد و پس از اتمام حجّت، به خاطر سفارش پيامبر (صلى الله عليه وآله) و رعايت مصالح دين و پرهيز از فروپاشى جامعه، به ناگزير به شكيبى تلخ و سكوتى مظلومانه چونان خارى در چشم و استخوانى در گلو تن داد، (1) امّا اگر كسى اين حقيقت را نپذيرد كه سكوت شكوهمند آن حضرت پس از آن اعتراض و مبارزه و اتمام حجّت، تنها براى مصلحت دين و آيين و وحدت امّت بود، پاسخ كوبنده در اين مورد چيست؟

جواب:

باسمه جلت اسمائه؛ اگر كسى بپرسد كه آيا خورشيد فروزان است يا نه؟ و ديگرى پاسخ دهد كه: آرى، و آن گاه بگويد: دليل اين فروزش خورشيد چيست؟ و او به آرامى و متانت پاسخ دهد كه: نور خورشيد، دليل فروغ آن است، و نفر اول اگر باز هم بگويد: نور و فروزش آن مرا قانع نمى كند، آيا آن بنده خدا مى تواند دليل ديگرى بر اين پرسشگر حق ستيز و لجباز بياورد؟

به باور رهروان راه اهل بيت (عليهم السلام)، پيامبر بزرگ اسلام (صلى الله عليه وآله) در واپسين روزهاى زندگى، اميرمؤمنان (عليه السلام) را از رويدادهاى دهشتناك و غمبار پس از رحلت خود باخبر ساخت و به آن بزرگوار فرمان شكيبايى و بردبارى داد، و اين فرمان شكيبايى نيز به خاطر مصالح دين خدا و كيان جامعه نو بنياد اسلامى بود و رفتار اميرمؤمنان (عليه السلام) نيز در اين راستا بود و بس. (2)

------------------------------------------------------------------------

1- أَمَا وَاللهِ لَقَدْ تَقَمَّصَهَا فُلَانٌ وَ إِنَّهُ لَيَعْلَمُ أَنَّ مَحَلِّي مِنْهَا مَحَلُّ الْقُطْبِ مِنَ الرَّحَى، يَنْحَدِرُ عَنِّي السَّيْلُ وَ لَا يَرْقَى إِلَيَّ الطَّيْرُ، فَسَدَلْتُ دُونَهَا ثَوْباً، وَ طَوَيْتُ عَنْهَا كَشْحاً، وَ طَفِقْتُ أَرْتَئِي بَيْنَ أَنْ أَصُولَ بِيَد جَذَّاءَ أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَة عَمْيَاءَ، يَهْرَمُ فِيهَا الْكَبِيرُ، وَ يَشِيبُ فِيهَا الصَّغِيرُ، وَ يَكْدَحُ فِيهَا مُؤْمِنٌ حَتَّى يَلْقَى رَبَّهُ! فَرَأَيْتُ أَنَّ الصَّبْرَ عَلَى هَاتَا أَحْجَى، فَصَبَرْتُ وَ فِي الْعَيْنِ قَذًى وَ فِي الْحَلْقِ شَجًا، أَرَى تُرَاثِي نَهْباً... نهج البلاغه/ خ 6.

2- از آن حضرت روايت شده است كه ضمن تأييد اين مطلب، خطاب به عُمر چنين هشدار داد: «يَا بْنَ السَّوداء! أَمّا حَقّى فَقَدْ تَرَكْتُهُ مَخافَةَ أَنْ يَرْتَدَّ النّاسُ عَنْ دِيْنِهِمْ، وَ اَمّا قَبْرُ فاطِمَة فَوَالَّذى نَفْسُ عَلَىٍّ بِيَدِهِ، لَئِنْ رُمْتَ وَ أَصْحابُكَ شَيْئاً مِنْ ذلِكَ لَأَسْقِيَنَّ الْأَرْضَ مِنْ دِمائِكُمْ...»

اى بى ريشه و تبار! اگر ديدى از حقوق پايمال شده خويش با كرامت گذشتم، بدان جهت بود كه از دين گريزى مردم، به خاطر عملكرد زشت و ظالمانه شما ترسيدم، نه از شما، امّا در مورد آرامگاه فاطمه ام چنين نخواهد شد. به خدايى كه جان على در كف قدرت اوست! اگر تو و ياران تجاوزكارت بخواهيد آن را نبش كنيد، زمين را از خون پليدتان سيراب خواهم ساخت. بحار الأنوار/ ج 43/ ص 171.

موارد مرتبط ‏هنگام يورش طغيانگران بر حضرت فاطمه زهرا (س)، اميرمؤمنان كجا بود؟ اميرمؤمنان در دوران خلافت خويش در مورد فدك چگونه رفتار نمود؟
نظر شما :
captcha